Foi construído por Gonzalo Ozores de Ulloa ao lado do río Pambre. No século XV este castelo foise ampliando e no ano 1484 pasou de ser propiedade dos Ulloa a pertencer aos condes de Monterrei. Logo foi pasando por distintos propietarios e caendo case no abandono ata que a Xunta de Galicia o comprou no 2011.
A entrada principal ao castelo é un arco de medio punto, onde se pode apreciar o escudo de armas dos Ulloa, o escudo é o que se denomina un axedrezado, alternando as ordes e os cadros. Organizados en fiadas de 3 por 5, componse de cadrados en ouro e en gules. Esa é a denominación heráldica das cores: amarelo, cor asociada, entre outros trazos, á constancia, á perfección, ao poder e á cabaleiría, por unha banda; e o vermello, cor que representa a nobreza, a audacia, a honra e a xustiza, por outra banda.
O castelo consta de 4 torres mais unha central, a torre da Homenaxe, que conta con tres andares. As catro torres exteriores están unidas por un muro de entre 2 e 2,5 m de espesor, que chega aos 5 m na zona da porta.
Nos muros do castelo hai como unha especie de letras e números que servían de referencia por se se quería aumentar o castelo ou por se este era derruído, para saber como volver a colocar as pedras para construílo. Tamén se gravaban eses números e letras na pedra cando morría alguén importante na vida do castelo.
Xunto á entrada encóntrase a capela de San Pedro, construída a finais do século XII, e dentro do recinto do castelo tamén se levanta un gran hórreo.
O Castelo de Pambre é unha das fortalezas galegas que resistiu indemne ao envite dos irmandiños na confrontación xeral de 1466-69.
Foi unha viaxe moi entretida, aínda que aquel día de decembro ía moito frío. Gustaríame moito repetila.
Yaiza
Rivas Rivas
Sem comentários:
Enviar um comentário