Estes últimos anos estase a producir unha revolución.
Non é tecnolóxica ou económica senón social.
A humanidade está evolucionando:
- en razoamento,
- na visualización das inxustizas,
- e na consecución dunha equidade social de dereitos e oportunidades (que se estende, coma o vento, por todo o globo).
Obviamente, detrás disto agóchase a parte mala. Aqueles que, movidos polo seu forte ego e poder, intentan parar estes movementos. Estes individuos ao vérense acurralados non se lles ocorre mellor cousa que atentar contra os máis débiles na súa lenta e inevitable caída. Prodúcense entón eses episodios “normalizados” que na actualidade reciben o nome de “violencia de xénero”.
Moitas e moitos sorprenderédesvos ao escoitar a palabra “normalizados” neste contexto, pero que alguén me diga se non teño razón…
Tristemente, nos nosos días, estes episodios, que na maioría dos casos rematan cunha vida, ocorren con demasiada frecuencia. Son o resultado dunha sociedade educada no machismo. Dunha parte desta sociedade que non acepta os cambios que poidan afectar a súa situación de confort. Esta ameaza repentina parece que os espertou dun soño no que todo era perfecto para eles. Moitos non quixeron nin queren aceptalo. Son seres enmascarados que reprimen o seu odio día a día tentando seguir co que consideran o seu mundo perfecto.
O que non saben é que os seus actos só darán forzas para que outros os paren. Cando intenten acometer o seu tráxico capítulo final serán detidos por unha sociedade que os rexeita.
Ao igual que esta violencia que cada ano leva por diante a vida de centos de mulleres inocentes.
Texto de IVÁN PERNAS PERNAS de 1º Bac A e lido no acto do 25 N no patio do IES Perdouro.
Sem comentários:
Enviar um comentário