O luns 11 de abril, o alumnado de 3º de ESO e de 4ºPDC tivo a oportunidade de asistir a un encontro con Marcial Fernández e Ramiro Martínez na biblioteca do instituto.
Un destes dous homes tal vez non sexa coñecido por ter unha moi boa formación académica, mais leva percorrido moito mundo e como resultado desas experiencias aprendeu a desenvolverse na vida con moita soltura.
Marcial Fernández foi mariño mercante. Ten 72 anos e reside en San Cibrao. Actualmente está xubilado.
Este home percorreu moitos países, mais non en todos tivo experiencias gratas. A súa primeira saída ao exterior -á Alemaña, en 1964- produciuse cando tiña 19 anos.
Alí residía en barracas de madeira en moi mal estado. Os inmigrantes duchábanse medio vestidos con roupa interior e rapidamente marchaban para iren traballar na industria. Como este tipo de vida non lle gustaba, despois decidiu probar sorte en Rotterdam (Holanda). A súa situación non mellorou moito. Neste novo lugar era un indocumentado e traballaba na limpeza de locais industriais e na hostelaría.
Mais non todo foron experiencias negativas. En Holanda, o emigrante galego conseguiu traballo en barcos mercantes e mentres navegaban aprendeu inglés coa axuda doutro tripulante. Desa maneira, podía entenderse cando lle falaban.
Con estas experiencias, retornou á súa terra e estudou soldadura. Con esa formación profesional, viaxou a Italia -o lugar onde se sentiu mellor acollido- e alí traballou nun estaleiro do sector naval.
Pouco antes da morte do ditador Francisco Franco, Marcial Fernández pasou a traballar na industria naval da comarca de Ferrol, mais no ano 1975 despediron moitos traballadores e el foi un dos afectados. Novamente tivo que marchar, desta vez para as plataformas petrolíferas do Mar do Norte, onde exerceu o oficio de soldador. En 1977 chegou á Mariña para traballar na fábrica de Alúmina-Aluminio.
Esta é, moi resumida, a historia dun home que nos dixo que non tiña metas na vida. “Se quería facer algo, facíao; sen pensar cara ao futuro”. Como resultado das súas experiencias, pensa que todo o mundo merece o mesmo trato, con independencia da raza, do lugar de orixe ou do aspecto físico.
Acompañaba a Marcial, Ramiro Martínez Carballosa, orixinario de Meira e sacerdote vocacional, que exerce o ministerio na comarca dos Ancares.
Estudou no Seminario de Lugo, mais por problemas de comportamento foi expulsado e tivo que ir rematar a formación a Madrid.
Actualmente traballa no equipo do Centro de Desenvolvemento dos Ancares, que se fundou no ano 1986.
Os testemuños destes dous homes foron moi interesantes.
Un destes dous homes tal vez non sexa coñecido por ter unha moi boa formación académica, mais leva percorrido moito mundo e como resultado desas experiencias aprendeu a desenvolverse na vida con moita soltura.Marcial Fernández foi mariño mercante. Ten 72 anos e reside en San Cibrao. Actualmente está xubilado.
Este home percorreu moitos países, mais non en todos tivo experiencias gratas. A súa primeira saída ao exterior -á Alemaña, en 1964- produciuse cando tiña 19 anos.
Alí residía en barracas de madeira en moi mal estado. Os inmigrantes duchábanse medio vestidos con roupa interior e rapidamente marchaban para iren traballar na industria. Como este tipo de vida non lle gustaba, despois decidiu probar sorte en Rotterdam (Holanda). A súa situación non mellorou moito. Neste novo lugar era un indocumentado e traballaba na limpeza de locais industriais e na hostelaría.
Mais non todo foron experiencias negativas. En Holanda, o emigrante galego conseguiu traballo en barcos mercantes e mentres navegaban aprendeu inglés coa axuda doutro tripulante. Desa maneira, podía entenderse cando lle falaban.
Con estas experiencias, retornou á súa terra e estudou soldadura. Con esa formación profesional, viaxou a Italia -o lugar onde se sentiu mellor acollido- e alí traballou nun estaleiro do sector naval.
Pouco antes da morte do ditador Francisco Franco, Marcial Fernández pasou a traballar na industria naval da comarca de Ferrol, mais no ano 1975 despediron moitos traballadores e el foi un dos afectados. Novamente tivo que marchar, desta vez para as plataformas petrolíferas do Mar do Norte, onde exerceu o oficio de soldador. En 1977 chegou á Mariña para traballar na fábrica de Alúmina-Aluminio.
Esta é, moi resumida, a historia dun home que nos dixo que non tiña metas na vida. “Se quería facer algo, facíao; sen pensar cara ao futuro”. Como resultado das súas experiencias, pensa que todo o mundo merece o mesmo trato, con independencia da raza, do lugar de orixe ou do aspecto físico.
Acompañaba a Marcial, Ramiro Martínez Carballosa, orixinario de Meira e sacerdote vocacional, que exerce o ministerio na comarca dos Ancares.
Estudou no Seminario de Lugo, mais por problemas de comportamento foi expulsado e tivo que ir rematar a formación a Madrid.
Actualmente traballa no equipo do Centro de Desenvolvemento dos Ancares, que se fundou no ano 1986.
Os testemuños destes dous homes foron moi interesantes.
Sem comentários:
Enviar um comentário