Mostrar mensagens com a etiqueta Escola de Prensa El Progreso. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta Escola de Prensa El Progreso. Mostrar todas as mensagens

18.6.19

Premio Escola de Prensa El Progreso - Mellor entrevista

Hoxe foi Irene Basanta de 2° ESO A recoller o premio á mellor entrevista do concurso Escola de Prensa El Progreso.
Esta entrevista feita a Antía Yáñez forma parte da nosa revista Maruxía n°25.
Na entrega de premios desta III convocatoria da Escola de Prensa que tivo lugar na rotativa do Xornal El Progreso en Lugo, Blanca García Montenegro, presidenta do xornal, felicitou a todxs xs premiados e entre eles a Irene. Parabéns Irene!!!

15.2.18

A Mariña ten Historia (II): Ruta pola Mariña Oriental e Central

Os alumnos de 4º da ESO A fomos desde Burela ata os arredores de Ribadeo para facer fotografías co obxectivo de coñecer a Historia da Mariña e, posteriormente, elaborar con elas o calendario do centro para o 2018.

Comezamos o percorrido na igrexa de Cangas. Alí explicáronnos que é unha igrexa do s. XVII. Diante dela, atópase unha vella moreira, que é unha das poucas árbores da Mariña que está inscrita no Catálogo galego de árbores senlleiras. Esta igrexa e o seu cemiterio están construídos sobre un castro.

Logo, chegamos á Casa de Reimunde en San Martiño. Trátase dunha casa grande dos s. XVIII-XIX con numerosas chemineas e unha gran galería. Pertence á casa un eucalipto de gran porte que tamén consta no Catálogo galego de árbores senlleiras.

Na Frouxeira vimos os restos da fortaleza baixomedieval (s. XV) do mariscal Pardo de Cela. Este baluarte foi atacado polos Reis Católicos e o seu dono foi executado na praza da catedral de Mondoñedo.

A seguinte parada foi no Santo Estevo do Ermo, enclave rico en lendas e en mananciais. Estivo habitado por mulleres eremitas posiblemente na Alta Idade Media. O seu labor tiña que ver seguramente coas propiedades cuativas da Fonte das Rosas e da Fonte de Ferro que se atopan neste lugar.

Logo dirixímonos á Casa do Penelo, que é unha casa indiana, é dicir, ten a construción propia das vivendas que mandaban levantar os emigrantes adiñeirados despois de chegar dende América. O xardín ten árbores de gran tamaño que foron traídas tamén de América.

Despois disto, fomos ver A Roda que é un círculo lítico que podería ser un henge (área circular ou esférica de grandes pedras en torno a unha superficie plana) que pode datarse arredor de 1500-1000 a.C.

Visitamos tamén as cetarias de Rinlo, que son unhas instalacións realizadas no s. XIX aproveitando furnas escavadas polo mar para a cría de marisco.

En penúltimo lugar, pasamos polo Castro das Grobas que é un castro que destaca pola súa estrutura defensiva de parapetos e foxos de grandes dimensións

Por último, fomos ver as Pisadas do Encanto que son uns petróglifos podoformos (inscricións en forma de pé ou de dous ou máis pés xuntos) escavados en lousa. Son representacións de pegadas humanas e de oso datadas arredor do 1000 a.C. e situadas nas Anzas, no concello de Ribadeo.

Accede o albún de foto picando aquí
Crónica de Damaris Gabriela Popovici, 4º ESO - Maruxía

17.1.18

A Mariña ten historia (I): Ruta pola Mariña Occidental e Central

Os alumnos de 4º ESO B do IES Perdouro de Burela foron de ruta fotográfica pola Mariña Occidental. Visitaron diversos lugares que tiveron importancia histórica que moita xente descoñece xa que, ou é difícil acceder a eles ou non se coñecen. Por iso, o alumnado de TIC deste curso 2017/18 decidiu elixir como temática estes lugares que non se coñecen para ilustrar o calendario deste ano 2018.

Coas súas cámaras, saíron do instituto ás oito e media da mañá do mércores 25 de outubro. A primeira parada foi en Cabo Burela, situado no paseo marítimo da Marosa en Burela. Alí subiron por un campo no cal se podían ver dous montículos que parecen naturais pero que, en realidade,  son os torreóns de entrada dun castro situado en Cabo Burela que pertence á Idade do Ferro. Estes dous outeiros son coñecidos en Burela como As Tetas da Vinculeira. Na parte de abaixo do castro, pegada ao mar, destaca unha pía de forma rectangular. As pías son baleirados con forma xeométrica realizados nun penedo e coincidentes coa presenza dun castro. Pénsase que tiñan relación con ritos funerarios e poderían datarse arredor do 500 ao 300 a. C.

A segunda parada foi para ver petróglifos en Rueta (Cervo). Trátase de gravados simbólicos feitos na rocha e datados apróxmadamente entre os anos 1.000 e 500 a.C. Un dos que visitamos presenta forma espiral.

A seguinte parada foi no Pazo dos Pedrosa, unha vivenda pertencente a unha familia nobre (descendentes do marqués de Pedrosa) construída no século XVI, situada nas proximidades da vila de San Cibrao. É moi curioso que nunha das paredes interiores da casa está incrustado un mascarón de proa de madeira dun barco.

Un pouco despois, paramos en San Tirso de Portocelo, un lugar con vestixios  de diferentes épocas históricas, comezando cun castro da Idade de Ferro. Posteriormente, sobre el construíuse un mosterio mediaval (século VIII) e, finalmente, unha igrexa do século  XVII. Todos estes restos están ubicados un sobre outro nun contorno moi fermoso da costa de Xove.

O quinto lugar visitado foi a Cova de San Xoán Vello, unha cova, probablemente de orixe mineira antiga con restos dunha antiga igrexa medieval situada no cantil da ribeira oeste da ría de Viveiro. 

O seguinte lugar que visitamos para coñecer a Historia da Mariña foi a espectacular Cova da doncela, una cova de orixe mineira, da que non se sabe a datación, que ten unha entrada bastante estreita. Para chegar ao final, é preciso atravesar un túnel cavado na rocha polo que hai que desprazarse encollido, pero merece moito a pena polas vistas da cavidade que dá ao mar. O que se ve desde o cantil é, fundamentalmente, o Fociño do Porco, un lugar moi visitado ultimamente cun percorrido de dous quilómetros por un carreiro que transcorre por unha lingua de terra no medio do mar con innumerábeis escaleiras.

E xa para ir rematando a ruta, dirixímonos á Mámoa de Guilán, un enterramento prehistórico no concello de Xove, preto do Cruceiro, do Neolítico ou da Idade do Cobre. Esta ten dentro un dolmen que se pode apreciar no alto da mámoa.

E última visita foi á Fundición de Sargadelos, que foi un complexo siderúrxico de fins do s.XVIII, a primeira siderurxia privada de España, industria á que se dedicou a fábrica antes de comezar coa cerámica.

Ao rematar, volvemos á casa claramente convencidos de que, aínda que parte dos mariñáns non a coñecen, a Mariña ten Historia, e moita.

Crónica de Andrea Santos Pereiro, Maruxía – IES PERDOURO 

Accede o albún de foto picando aquí.

22.6.17

Acto de presentación Maruxía 23

Para clausurar o curso, esta mañá tivo lugar na biblioteca do IES Perdouro a Festa das palabras e das letras, o acto anual de presentación da revista escolar "Maruxía" da Asociación Cultural "Os Matos".  Asistiron ao acto Santiago Pérez Docobo, director do centro educativo; Antón Niñe, Presidente da A.C. "Os Matos" e Miruca Parga, coordinadora do EDLG. 

Antón Niñe, presente da AC "Os Matos", abriu o acto manifestando con orgullo e celebrando o novo formato da revista Maruxía 23, o formato xornal por ter acadado o premio no certame Escuela de Prensa de EL  Progreso. Este ano as alumnas de 3º PMAR foron as encargadas de maquetar e elaborar os contidos da revista coa axuda dos compañeiros. Miruca Parga explicou como traballaron areo coas súas alumnas para entregar a revista a tempo para o certame. Foi todo un reto onde todas elas se comprometeron totalmente pasando tardes enteiras para facer un traballo ben feito. Maruxía 23 recolle unha moi pequena mostra de todas e tantas actividades que se celebraron e desenvolveron durante este vigoroso ano académico. Tamén conta con varias seccións: alimentación, vida sa, voluntariado, deportes, xogos.

Accede a reportaxe fotográfica AQUÍ.


14.6.17

Premio do xurado para o IES Perdouro


O equipo Maruxía composto por Andrea, Damaris, Laura, Yaiza, Zaira e liderado por Miruca Parga recibe o premio do xurado no concurso Escola de Prensa de El Progreso na categoría de 3º e 4º ESO. Soubemos pola prensa de hoxe a boa nova onde destacan o seguinte:

"Na categoría 3º e 4º de ESO o primeiro premio foi acadado polo IES Perdouro de Burela. É moi meritorio o traballo realizado por este grupo de rapazas da Mariña, con acertadas remaquetacións de páxinas orixinais para adecualas aos temas abordados, imaxes silueteadas e infografías. A temática tamén é moi interesante, con entrevistas e reportaxes que sen dúbida podrían ter cabida nas páxinas de calquera xornal elaborado por profesionais. Dende o principio as autoras organizáronse e empezaron a traballar nun ilusionante proxecto que agora recibe o merecido premio do xurado."

Ademáis do premio do xurado as rapazas tamén acadaron outros dous premios: á mellor entrevista e á mellor infografía e maquetación.

O vindeiro martes, día 20 de xuño, os gañadores das tres categorías (primaria, 1º e 2º ESO, 3º e 4º ESO) recollerán os seus xornais impresos na rotativa de El Progreso no Ceao de Lugo. Todos os traballos publicaranse nun suplemento especial o xoves 22 de xuño. 

Accede aos recortes de prensa aquí. El Progreso 14/06/17

12.5.17

Equipo Maruxía - treito final

O equipo de redación de Maruxía composto por Zaira, Laura, Andrea, Damaris, Yaiza e liderado por Miruca Parga está ultimando o seu número 23 do xornal antes da súa próxima entrega a Escola de Prensa de El Progreso. Foron moitas as noticias cubertas, as entrevistas feitas, as reportaxes de interese e tamén moitas as tardes de maquetación. Un traballo ben feito sempre leva o seu tempo mais esta vez sospeitamos que será un excelentísimo traballo. As alumnas sempre moi motivadas traballaron arreo.  


29.4.17

A escritora Iria Misa en BiblioPerdouro


Co gallo de celebrar o Día do Libro, o luns 24 de abril achegouse ao IES Perdouro Iria Misa para encontrarse co alumnado de 3º PMAR e 4º de ESO. A escritora naceu o 23 de febreiro do ano 1983 en Gondomar. Actualmente vive en Baiona e é profesora de Inglés de Educación Secundaria.
O seu soño dende pequena sempre foi o de ser escritora e, despois de varios anos escribindo e perfeccionando cada unha das frases e textos que redactaba, conseguiu, por fin, acabar a súa novela Xa non estou aquí.

Este libro trata dunha rapaza que repite 1º de Bacharelato obrigada polos seus pais. A protagonista, Ánxela, tense que enfrontar aos conflitos de personalidade propios da adolescencia. Á parte deste tema, trátanse moitos outros como as drogas, a homosexualidade, a relación cos pais… Trátase dunha historia intrigante, de lectura fluída pero que agocha unha temática moi complexa.

Iria xa se presentara a algún que outro concurso cos seus relatos, ata que decidiu envialos ao Jules Verne de literatura xuvenil convocado pola editorial Xerais. E non só gañou a edición 2016, senón que chegou á final con dúas das súas novelas.
Contounos que as súas obras a acompañan durante moito tempo ata que senta a redactalas e a perfeccionalas pouco a pouco durante uns cantos meses ata obter o resultado que ela desexa ter ou un resultado mellor do que imaxinaba.
Tamén nos comentou un pouco por enriba algún dos temas que trata na súa próxima novela que sairá á luz antes de que acabe o 2017. Contounos tamén que tiña ganas de escribir literatura para adultos, pero que aínda non sabía como facelo, así que polo momento seguirá escribindo literatura xuvenil. 

Yaiza Rivas- 3º ESO

Accede ás fotografías no noso albúm

14.3.17

Visita á Biblioteca Intercentros de Lugo

O  pasado mes de febreiro, os alumnos de 1º de Bacharelato e 3º ESO C do IES Perdouro de Burela foron de viaxe de estudos a Lugo. Alí realizaron varias visitas. Unha deles foi á biblioteca Intercentros en Lugo, situada no Campus Universitario de Lugo. Esta encóntrase moi próxima a maior parte das facultades deste campus para así facilitar que os estudantes universitarios poidan utilizala.
A BUSC (Biblioteca da Universidade de Santiago de Compostela) é un servizo de apoio ao estudo, á docencia e á investigación. Está formada pola Biblioteca Xeral, once bibliotecas de centro e catro bibliotecas intercentros (entre elas atópase a biblioteca de Lugo). Estas teñen diversos servizos como lectura en sala, salas de traballo en grupo, ordenadores para consultar, préstamos de portátiles... e moito máis.
Para levar libros desta biblioteca debes darte de alta coa Tarxeta Universitaria de Identidade (TUI). Se o libro non o tes na biblioteca, pódese solicitar a outras bibliotecas se o hai. Agás no caso dos manuais, podes facer reservas cunhas condicións que che explican no mostrador de préstamo ou no Servizo de Información e Referencia. 
Durante a visita, atendéronnos dúas bibliotecarias. Explicaron o funcionamento da biblioteca, como estaban ordenados os libros, como estaban organizadas as salas e algúns aspectos máis. Os alumnos divididos en dous grupos tiveron a oportunidade de realizar unha busca de dous libros (un para cada equipo) propostos por elas. Tiveron que buscalos na páxina web da biblioteca e ir localizalos a onde supoñían que se encontraban.
Unha vez recollidos os libros, tiñan que entregalos na recepción da biblioteca para ver se eran os correctos. Tiveron que facer todo isto en silencio para non molestar aos estudantes que estaban a facer uso das salas de lectura. Despois diso, preguntaron as algunhas dúbidas que tiñan sobre a biblioteca.
Antes de marchar, unha alumna viu dispositivos de alarmas nas portas de saída e preguntou  para que servían. Tiñan a mesma función que nas tendas. Se  houbese alguén que levara un libro sen pasalo antes pola recepción, activaríase a alarma. Pareceulles raro pero aínda así a bibliotecaria dixo que había xente de todo. E algúns intentan levar os libros.
A biblioteca está aberta de 8:30 h a 21:30 h pola semana e as fins de semana e os festivos abre de 10:00 h a 19:30 h con servizo de préstamo. En  períodos de exames a Biblioteca abre ata ás 3 da madrugada como sala de lectura.
Por último, os rapaces despedíronse das bibliotecarias e dirixíndose ao autobús para volver a Burela e poder contarlles a experiencia aos seus familiares e amigos.  

Andrea Santos – 3º ESO
Grupo Maruxía - IES Perdouro (Burela)

Semana de prensa no IES Perdouro.

Burela, 9 de marzo, 2017

Os alumnos de 2º de ESO do IES Perdouro de Burela elaboraron uns paneis informativos sobre os xéneros periodísticos nesta semana da prensa. Neles mostran a definición e as principais características da noticia, a crónica, a reportaxe, o artigo de opinión etc. Estes datos aparecen recollidos nun mapa conceptual e a continuación exemplifícanse cun texto recortado do periódico.

Esta exposición pódese ver no pavillón principal do instituto no segundo andar.

Gravación dun telexornal na Fundación TIC

O pasado 22 de febreiro, os alumnos de 1º de bacharelato e 3º PMAR fixemos unha viaxe a Lugo para visitar a Fundación TIC.

A fundación TIC é unha entidade, sen ánimo de lucro, promovida pola Deputación Provincial de Lugo. Esta fundación ten como obxectivo prioritario promover e levar a cabo actividades dirixidas ao fomento da educación, a investigación e o desenvolvemento das TIC, así como o impulso e consolidación da denominada sociedade do coñecemento ou sociedade da información, de maneira que se contibúa a mellorar a formación relativa a estas tecnoloxias na provincia de Lugo.

Na fundación TIC, impártense ciclos superiores de Produción e Realización. Esos cursos son moi prácticos e a matrícula na escola é gratuíta. Nesta fundación, tamén imparten cursos para persoas maiores de 55 anos co fin de que se adapten e aprendan a utilizar as novas tecnoloxías. Ademais, cobren as noticias máis importantes da provincia de Lugo.

As instalacións contan con dous platós. No plató pequeno, as paredes son de tixolos con buratos á vista xa que así evítanse o eco. Como fondo hai un croma que aforra o traballo e espazo do decorado. Trátase dunha tea de cor verde (neste caso) e nel, desde a zona de produción de imaxe, colocan o decorado adecuado.

Tamén hai un prompter, que serve para que os presentadores lean todo o que teñen que dicir. Este é unha cámara que ten un espello semiprateado que permite que desde o outro lado se poida ver perfectametnte o que ocorre e a cámara poida gravar. Debaixo do espello, hai unha pantalla onde o texto está escrito, o que permite que o presentador o lea mirando á cámara e que non se note que está lendo.

As unidades móbiles son furgonetas que, no seu interior, teñen todos os aparellos necesarios para que as persoas que alí están poidan emitir dende fóra do estudio ou plató. As condicións nas que se grava fan que o traballo non sexa doado porque para emitir en directo é necesaria moita concentración e son varias as persoas que traballan asemade dentro da unidade móbil.

Para emitir desde a Fundación, faise supervisándoo todo desde o control de realización e o de son. A tarefa é moi laboriosa e, polo que o realizador explicou, o nivel de estrés e de concentración é elevado durante unha transmisión en directo.

Na Fundación TIC, despois de explicarnos todo o proceso de realización dun programa, fomos a un dos platós. Unha vez que entramos, chamaron aos compañeiros que ian participar no telexornal. Despois, sentamos onde nos indicaron porque iamos facer de público.

Todos os que ian colaborar durante o telexornal puxeron unha camisola da Fundación TIC. A continuación, explicáronlles onde tiñan que colocarse, como ler as noticias e de mais, e comezou a gravación. Unha vez, que rematamos fixemos unhas fotos e despois vimos o telexornal completo para que soubésemos como quedara.

Antes de marchar, déronnos como agasallo unha memoria USB coa gravación completa do telexornal.

Damaris Popovici e Laura Férnadez – 3º ESO
Grupo Maruxía – IES Perdouro (Burela)

16.2.17

Citas a cegas

Na nosa biblioteca, demostraron que o amor non é só cousa das parellas. Tamén se pode amar a lectura. Para celebrar o día de San Valentín, tivo lugar na biblioteca a actividade “Cita a cegas cun libro”. Esta consistiu en que o alumnado que así o quixera pasaba pola biblioteca, na cal podía recoller algún dos libros envoltos en papel de agasallo. Estes estaban divididos en dúas seccións: amantes primeirizos e amantes expertos. Elixida a obra, había que anotarse na lista que tiñan preparada e levala para a casa para lela. Ao rematar a lectura, no momento da devolución, haberá que cubrir unha breve ficha expresando a opinión sobre o libro e, deste xeito, saber se o frechazo se converteu nunha fermosa historia de amor. 

Aquí podes acceder o noso albúm de fotos.  

Andrea Santos, Maruxía. 
3º PMAR



3.2.17

Castelo de Pambre

Unha das últimas viaxes culturais do IES Perdouro levounos, percorrendo o Camiño de Santiago, a Palas de Rei, a visitar o castelo de Pambre, do século XIV. Trátase do monumento militar galego mellor conservado. 
Foi construído por Gonzalo Ozores de Ulloa ao lado do río Pambre. No século XV este castelo foise ampliando e no ano 1484 pasou de ser propiedade dos Ulloa a pertencer aos condes de Monterrei. Logo foi pasando por distintos propietarios e caendo case no abandono ata que a Xunta de Galicia o comprou no 2011. 
A entrada principal ao castelo é un arco de medio punto, onde se pode apreciar o escudo de armas dos Ulloa, o escudo é o que se denomina un axedrezado, alternando as ordes e os cadros. Organizados en fiadas de 3 por 5, componse de cadrados en ouro e en gules. Esa é a denominación heráldica das cores: amarelo, cor asociada, entre outros trazos, á constancia, á perfección, ao poder e á cabaleiría, por unha banda; e o vermello, cor que representa a nobreza, a audacia, a honra e a xustiza, por outra banda. 
O castelo consta de 4 torres mais unha central, a torre da Homenaxe, que conta con tres andares. As catro torres exteriores están unidas por un muro de entre 2 e 2,5 m de espesor, que chega aos 5 m na zona da porta. 
Nos muros do castelo hai como unha especie de letras e números que servían de referencia por se se quería aumentar o castelo ou por se este era derruído, para saber como volver a colocar as pedras para construílo. Tamén se gravaban eses números e letras na pedra cando morría alguén importante na vida do castelo. 
Xunto á entrada encóntrase a capela de San Pedro, construída a finais do século XII, e dentro do recinto do castelo tamén se levanta un gran hórreo. 
O Castelo de Pambre é unha das fortalezas galegas que resistiu indemne ao envite dos irmandiños na confrontación xeral de 1466-69. 
Foi unha viaxe moi entretida, aínda que aquel día de decembro ía moito frío. Gustaríame moito repetila.

Yaiza Rivas Rivas
3º ESO-IES Perdouro (Burela)


2.2.17

Visita a Domus do Mitreo

A fnais de novembro, o alumnado de 3º ESO do IES Perdouro fomos de viaxe de estudos a Lugo. Visitamos moitos lugares interesantes, pero a min o que máis me gustou foi a Domus do Mitreo.
Os arqueólogos levaron a cabo unha serie de escavacións e agora pódense visitar os restos da domus (vivenda) dun patricio romano do século I d. C. e dun mitreo (templo dedicado ao deus do sol Mitra) do século III d. C. .
Cando entramos, o primeiro que fixemos foi ver un breve vídeo que nos explicaba de forma resumida como era a vida na época dos romanos. Cando rematou o vídeo, puidemos contemplar unha pequena parte da estrutura da casa, é dicir, puidemos ver parte das paredes e do solo e incluso puidemos constatar que xa naquela época facían casas de dous pisos, que posuían pequenas escaleiras para poder acceder á zona superior da vivenda. Estas casas non as construían moi altas debido a que eles eran máis ben baixos e así tamén era máis difícil que as casas se derrubaran. Tamén nos ensinaron as pedras e as pinturas das paredes que se conservaron durante tantos séculos.
Explícaronnos ademais que, antigamente, a muralla de Lugo medía máis de 20 metros de altura e tiña moitas ventás.
Na actualidade, a pedra coa que se construíu está á vista pero, cando se rematou, era de cor branca debido á capa de cal coa que estaba cuberta. Deste xeito, evítabase asemade que os inimigos puideran escalar por ela e que a maleza e deteriorase a construcción.
Yaiza Rivas Rivas, 3º ESO
IES Perdouro

20.1.17

Unha parada no Camiño de Santiago: Vilar de Donas

Os alumnos do IES Perdouro de Burela de 3º e 4º ESO foron de viaxe de estudos a Palas de Rei, concretamente a Vilar de Donas visitar a igrexa de San Salvador.

O xoves 15 de decembro o alumnado de 3º e 4º ESO do IES Perdouro de Burela foi de viaxe de estudos a Vilar de Donas, onde se encontra a igrexa de San Salvador, próxima ao Camiño francés a Santiago.
Alí, o grupo foi recibido por Jesús, un veciño desta parroquia do concello de Palas de Rei. El explicou algunhas características importantes da igrexa románica que pertenceu a un antigo mosteiro do século XII e que está considerada monumento histórico-artístico. A arte románica entrou a través do Camiño de Santiago xa que este era unha vía para conectar toda a cultura que había en Europa con España e viceversa.
A portada ten un arco de medio punto con catro arquivoltas. O templo ten a planta en forma de cruz latina. A xente daquela era maioritariamente analfabeta e explícabase a relixión a través da arte. Só o clero e a nobreza tiñan acceso á cultura. 
Esta igrexa naceu pegada a un mosteiro. A fundación deste atribúese, segundo a tradición e o propio nome da parroquia, a unhas mulleres ou tamén cabe a posibilidade de que os monxes deste mosteiro chegasen a casar; de aí que houbese donas vivindo alí. A igrexa estaba vinculada á famosa Orde dos Cabaleiros de Santiago e tamén tivo vencello coa dos templarios. Foi un lugar de enterramento de importantes personalidades desta orde. Está considerada como Ben de Intererse Cultural dende o ano 1931, dentro do catálogo de monumentos do patrimonio histórico de España.
Os alumnos e o profesorado, despois de visitala, fixeron un descanso de 30 minutos para despois dirixirse á seguinte visita que tiñan pendente: o castelo de Pambre.

Crónica de Andrea Santos Pereiro, 3º ESO PMAR

27.12.16

Entrevista en Proxecto Neo

22-12-2016 PARTICIPACIÓN DO GRUPO MARUXÍA DO CONCURSO “ESCOLA DE PRENSA EL PROGRESO” EN PROXECTO NEO, PROGRAMA ESCOLAR DE RADIO BURELA, Laura Fernández GalánO día 21 de decembro as alumnas de 3º ESO PMAR do IES Perdouro participaron no programa Proxecto Neo de Radio Burela que se emite os mércores de 5 a 6 da tarde. Os condutores do programa son os profesores Bernardo Penabade e Karina Parga. O técnico que fai posible a gravación é Matías Nicieza e colaboran no programa varios alumnos de 2º ESO do IES Perdouro. Semanalmente, Lucía Rivas é a encargada de realizar a reportaxe gráfica de cada emisión.
Segundo as propias rapazas, o comezo da súa intervención desenvolveuse do seguinte xeito: “Cando chegamos, o primeiro que nos explicaron foi cando debiamos entrar para poder falar e tamén nos deron o guión do programa dese día para que soubésemos a orde e os contidos que se ían tratar, á parte das nosas entrevistas”.
Laura, Yaiza, Andrea, Damaris e Zaira foron convidadas a Proxecto Neo pola súa participación no concurso Escola de Prensa de El Progreso. Durante este primeiro trimestre, dedicáronse a cubrir distintas actividades que se realizaron no IES Perdouro de Burela, onde cursan 3º de ESO.
Laura Fernández explicounos en que consistiu a súa intervención e a das súas compañeiras: “Cando saímos en antena, comezaron a preguntarnos polas noticias que cubriramos, as entrevistas que fixeramos, quen nos propuxera formar o equipo para elaborar un periódico, etc..”
Andrea Santos, tamén participante no concurso Escola de Prensa El Progreso, expuxo como todas as integrantes do equipo puxeron o seu gran de area na gravación do programa: “Para que as cinco alumnas falásemos, cada unha escolleu unha viaxe ou charla dos cales deberían comentar o que máis lles gustou e contestar diversas preguntas que os locutores lles tiñan preparadas”. Foron así narrando as súas saídas escolares á igrexa de Vilar de Donas, ao Camiño de Santiago etc. Tamén informaron sobre o contido dalgunhas conferencias coma a de Xulio Xiz na biblioteca do IES Perdouro ou a da sensibilización sobre a violencia de xénero o 25 de novembro.
Despois diso, en palabras de Laura Fernández “tivemos o pracer de falar con Manel Freire, redactor xefe de El Progreso e unha das persoas encargadas do seu proxecto “Escola de Prensa”. El informounos da ilusión con que afrontan este reto e de que estes concursos son interesantes para que os rapaces vexan o traballo que leva a cabo un periodista na redacción, as características textuais que presenta cada xénero xornalístico ou como funciona o programa para poder darlle a forma ao periódico, etc”.
Manel Freire continuou preguntado ás alumnas se xa tiñan alguna reportaxe sobre o leite debido a que o patrocinador que lle deu vida a este concurso que ten El Progreso é Leyma.
Despois dalgunha outra pregunta, rematou o programa, non sen antes sacar unha foto de todos os que aquel día estiveron alí para recordar o momento en que participaron en Proxecto Neo.
Este programa de Radio Burela, o número 178, e outros máis, están dispoñibles en internet na páxina web proxectoneo.blogspot.com para os que non puideron escoitalo o mércores ou queiran escoitar outros programas.

Laura Fernández Galán, 3º PMAR
Maruxía

18.12.16

Visita a El Progreso do IES Perdouro de Burela

Descubrimos como se elabora un xornal provincial moi completo e actual. Nun intervalo de poucas horas, cóbrense as noticias, redáctanse, maquétanse, imprímense e distribúense os xornais por toda a provincia e algúns puntos de Galicia e España. 
O día 25 de novembro fomos de visita á rotativa de El Progreso en Lugo. Cando chegamos, o primeiro que fixemos foi sentar nun moderno auditorio que había nada máis entrar. Alí atendeunos María, unha traballadora de El Progreso, que nos explicou cal era o seu labor e o que iamos ver a continuación, que era un vídeo onde se nos ía amosar como transcorría un día para os xornalistas de El Progreso. O primeiro que se fai é asignar o número de páxinas a cada reportaxe, entrevista, etc… Despois colócase a publicidade para calcular tamén o espazo do que dispoñen para as noticias. Constatamos que un exemplar custa moi pouco para todo o que ofrece: moitas páxinas, moitos artigos e incluso outras publicacións que veñen como encarte no seu interior. Durante todo o día vaise traballar recollendo datos sobre os diferentes sucesos que vaian pasando ao longo da xornada e, ata as doce da noite, elabóranse os textos nas distintas redaccións (tamén nas comarcais), para enviar os planillos coas noticias xa maquetadas. Deste xeito, o xornal queda rematado para que se imprima na rotativa do polígono do Ceao. No proceso de impresión, o primeiro que se elaboran son unhas plantillas de aluminio para logo poder imprimilas. Cando rematou o vídeo, María mostrounos unha copia do primeiro periódico que se imprimiu, en agosto de 1908, data na naceu El Progreso, aínda que nun principio abranguía só o ámbito da cidade de Lugo. Foi máis tarde, cando alcanzou o seu carácter provincial. Despois de explicarnos alguns aspectos sobre os xornais daquela época, vimos unha presentación na que se expoñían os distintos tipos de texto que aparecen nun xornal, a estrutura dunha noticia, etc. Ademais, recibimos información sobre a distribución: como se ordenan os exemplares do xornal empaquetados, que saen antes os que teñen que ir a puntos máis afastados, que se calcula o número de periódicos para enviar máis a onde poida existir máis demanda etc. Todo está moi ben organizada para que en poucas horas durante a tarde e a noite se poida elaborar e repartir un xornal que pode ter máis de cen páxinas. A continuación, cando rematamos a quenda de preguntas, fomos directos a ver onde se imprimía o xornal. María, dentro da rotativa, mostrounos as planchas de aluminio onde se imprimían as páxinas dos periódicos e dependendo da tinta que se debía empregar, así se sacaban tantas planchas dunha mesma folla como se necesitase. Logo, procedimos a ver a parte onde almacenan os rolos de papel, os cales son moito máis lisos antes de pasar pola rotativa e engadirlles a tinta. As máquinas de impresión son enormes ao igual que os “cartuchos” de tinta que se utilizan para a impresión e que pesan arredor dunha tonelada. Cando xa rematamos a visita pola rotativa, a modo de obsequio, déronnos una bolsa cun xornal do día, entre outras cousas. Ao saír fóra fixemos unha foto para o periódico do sábado, así que puxemos a nosa mellor cara para, ao día seguinte, saír ben guapos no xornal. 
Laura Fernández Galán, 3º ESO PMAR


16.12.16

16.10.16

Visita a Samos e o Cebreiro

O día de 13 de outubro fomos de viaxe a Samos e ao Cebreiro. A esta viaxe fomos todo o alumnado de 3º da ESO. Fixemos un percorrido dunhas dúas horas en autobús dende Burela a Samos.


Cando chegamos a Samos, o primeiro que fixemos foi visitar un albergue onde a xente que está alí “traballando” son voluntarios que non cobran por facer eses servizos. Esas persoas soen ser xente doutros países e sóense quedar preto dun mes ou incluso menos. Despois de ver o albergue, tivemos un descanso dunha media hora para tomar a comida de media mañá e dar unha volta.

Primeiro, fomos ver a Capela do Ciprés. Logo disto, fomos ao Mosteiro de Samos que é SÓ masculino. Este mosteiro sufriu dous incendios nos anos 1558 e 1951.  Os monxes que están neste mosteiro teñen todo o que necesitan alí. Obteñen ganancias do que cultivan, do diñeiro que ganan coas visitas guiadas e das persoas que se hospedan alí. Tanto peregrinos como estudantes que acabaron os seus estudos van alí para reflexionar ou preparar as súas oposicións xa que é un lugar moi tranquilo e silencioso.
Por último, fomos á Igrexa de Santa María a Real do Cebreiro. Ao entrar na igrexa, ao lado esquerdo, nunha estancia separada, atópase o baptisterio, onde hai unha pía bautismal feita dunha soa peza de pedra no século IX onde os bautizos se facían por inmersión do bautizado. Ao saír do baptisterio, na parte principal encóntrase un Xesús Crucificado. Na ábsida da dereita está a Capela do Milagre. Alí están o cáliz e a patena que os Reis Católicos lles deron aos monxes cando foron recibidos na Igrexa. E na ábsida da esquerda atópase a Capela de San Bieito onde tamén se pode ver a lápida do que foi párroco da igrexa e gran impulsor do Camiño Francés e destas terras, don Elías Valiña Sampedro, que debuxou as frechas do Camiño para que os peregrinos non se perderan.
Cando saímos da Igrexa xa non puidemos ir polo Camiño de Santiago, xa que o tempo non axudou, así que fomos ata Lugo para facer un descanso do autobús antes de volver para Burela.

Damaris Gabriela Popovici

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...