Entrevista en Proxecto Neo

O día 21 de decembro as alumnas de 3º ESO PMAR do IES Perdouro participaron no programa Proxecto Neo de Radio Burela que se emite os mércores de 5 a 6 da tarde. Os condutores do programa son os profesores Bernardo Penabade e Karina Parga. O técnico que fai posible a gravación é Matías Nicieza e colaboran no programa varios alumnos de 2º ESO do IES Perdouro. Semanalmente, Lucía Rivas é a encargada de realizar a reportaxe gráfica de cada emisión.
Segundo as propias rapazas, o comezo da súa intervención desenvolveuse do seguinte xeito: “Cando chegamos, o primeiro que nos explicaron foi cando debiamos entrar para poder falar e tamén nos deron o guión do programa dese día para que soubésemos a orde e os contidos que se ían tratar, á parte das nosas entrevistas”.
Laura, Yaiza, Andrea, Damaris e Zaira foron convidadas a Proxecto Neo pola súa participación no concurso Escola de Prensa de El Progreso. Durante este primeiro trimestre, dedicáronse a cubrir distintas actividades que se realizaron no IES Perdouro de Burela, onde cursan 3º de ESO.
Laura Fernández explicounos en que consistiu a súa intervención e a das súas compañeiras: “Cando saímos en antena, comezaron a preguntarnos polas noticias que cubriramos, as entrevistas que fixeramos, quen nos propuxera formar o equipo para elaborar un periódico, etc..”
Andrea Santos, tamén participante no concurso Escola de Prensa El Progreso, expuxo como todas as integrantes do equipo puxeron o seu gran de area na gravación do programa: “Para que as cinco alumnas falásemos, cada unha escolleu unha viaxe ou charla dos cales deberían comentar o que máis lles gustou e contestar diversas preguntas que os locutores lles tiñan preparadas”. Foron así narrando as súas saídas escolares á igrexa de Vilar de Donas, ao Camiño de Santiago etc. Tamén informaron sobre o contido dalgunhas conferencias coma a de Xulio Xiz na biblioteca do IES Perdouro ou a da sensibilización sobre a violencia de xénero o 25 de novembro.
Despois diso, en palabras de Laura Fernández “tivemos o pracer de falar con Manel Freire, redactor xefe de El Progreso e unha das persoas encargadas do seu proxecto “Escola de Prensa”. El informounos da ilusión con que afrontan este reto e de que estes concursos son interesantes para que os rapaces vexan o traballo que leva a cabo un periodista na redacción, as características textuais que presenta cada xénero xornalístico ou como funciona o programa para poder darlle a forma ao periódico, etc”.
Manel Freire continuou preguntado ás alumnas se xa tiñan alguna reportaxe sobre o leite debido a que o patrocinador que lle deu vida a este concurso que ten El Progreso é Leyma.
Despois dalgunha outra pregunta, rematou o programa, non sen antes sacar unha foto de todos os que aquel día estiveron alí para recordar o momento en que participaron en Proxecto Neo.
Este programa de Radio Burela, o número 178, e outros máis, están dispoñibles en internet na páxina web proxectoneo.blogspot.com para os que non puideron escoitalo o mércores ou queiran escoitar outros programas.

Laura Fernández Galán, 3º PMAR
Maruxía

Felices Festas!!!

Visita a El Progreso do IES Perdouro de Burela

Descubrimos como se elabora un xornal provincial moi completo e actual. Nun intervalo de poucas horas, cóbrense as noticias, redáctanse, maquétanse, imprímense e distribúense os xornais por toda a provincia e algúns puntos de Galicia e España. 

O día 25 de novembro fomos de visita á rotativa de El Progreso en Lugo. Cando chegamos, o primeiro que fixemos foi sentar nun moderno auditorio que había nada máis entrar. Alí atendeunos María, unha traballadora de El Progreso, que nos explicou cal era o seu labor e o que iamos ver a continuación, que era un vídeo onde se nos ía amosar como transcorría un día para os xornalistas de El Progreso. O primeiro que se fai é asignar o número de páxinas a cada reportaxe, entrevista, etc… Despois colócase a publicidade para calcular tamén o espazo do que dispoñen para as noticias. Constatamos que un exemplar custa moi pouco para todo o que ofrece: moitas páxinas, moitos artigos e incluso outras publicacións que veñen como encarte no seu interior. Durante todo o día vaise traballar recollendo datos sobre os diferentes sucesos que vaian pasando ao longo da xornada e, ata as doce da noite, elabóranse os textos nas distintas redaccións (tamén nas comarcais), para enviar os planillos coas noticias xa maquetadas. Deste xeito, o xornal queda rematado para que se imprima na rotativa do polígono do Ceao. No proceso de impresión, o primeiro que se elaboran son unhas plantillas de aluminio para logo poder imprimilas. Cando rematou o vídeo, María mostrounos unha copia do primeiro periódico que se imprimiu, en agosto de 1908, data na naceu El Progreso, aínda que nun principio abranguía só o ámbito da cidade de Lugo. Foi máis tarde, cando alcanzou o seu carácter provincial. Despois de explicarnos alguns aspectos sobre os xornais daquela época, vimos unha presentación na que se expoñían os distintos tipos de texto que aparecen nun xornal, a estrutura dunha noticia, etc. Ademais, recibimos información sobre a distribución: como se ordenan os exemplares do xornal empaquetados, que saen antes os que teñen que ir a puntos máis afastados, que se calcula o número de periódicos para enviar máis a onde poida existir máis demanda etc. Todo está moi ben organizada para que en poucas horas durante a tarde e a noite se poida elaborar e repartir un xornal que pode ter máis de cen páxinas. A continuación, cando rematamos a quenda de preguntas, fomos directos a ver onde se imprimía o xornal. María, dentro da rotativa, mostrounos as planchas de aluminio onde se imprimían as páxinas dos periódicos e dependendo da tinta que se debía empregar, así se sacaban tantas planchas dunha mesma folla como se necesitase. Logo, procedimos a ver a parte onde almacenan os rolos de papel, os cales son moito máis lisos antes de pasar pola rotativa e engadirlles a tinta. As máquinas de impresión son enormes ao igual que os “cartuchos” de tinta que se utilizan para a impresión e que pesan arredor dunha tonelada. Cando xa rematamos a visita pola rotativa, a modo de obsequio, déronnos una bolsa cun xornal do día, entre outras cousas. Ao saír fóra fixemos unha foto para o periódico do sábado, así que puxemos a nosa mellor cara para, ao día seguinte, saír ben guapos no xornal. 

Laura Fernández Galán, 3º ESO PMAR

3º ESO - Visita El Progreso

Concurso Escola de Prensa El Progreso - vídeo de presentación do equipo Maruxía

E aquí a presentación do equipo Maruxía composto por Andrea, Damaris, Laura, Yaiza e Zaira, alumnas de 3º PMAR, para participar no concurso Escola de Prensa El Progreso.

Aprendendo facendo con TELEVÉS

O mércores 9 de novembro, os alumnos do CM de Instalacións de Telecomunicacións recibiron a visita da empresa Televés. No seu camión, preparado coas últimas tecnoloxías, recibiron explicacións sobre a normativa da ICT2 (Normativa das Infraestructuras Comúns de Telecomunicacións) e os cambios que supuxo. Tamén fixeron diferentes prácticas con fusionadoras de fibra óptica e outros equipos.

Televés

Día da Sida - mesa informativa no Perdouro

Co propósito de conmemorar o día da Sida, cabe concienciar ao alumnado da importancia que ten a prevención. Todo canto fagamos para conter a propagación do VIH será importante e por este motivo, instalamos unha mesa informativa no patio do instituto co material enviado pola Unidade de drogodependencia de Burela asi como da Xunta de Galicia. Tamén estiveron axudándonos dous voluntarios de Cruz Vermella repartindo preservativos e folletos informativos entre o alumnado de bacharelato e Ciclos Formativos.

Visita á Domus de Mitreo, xoia arqueolóxica do mundo romano

O venres 25 de novembro pola tarde, o alumnado de 3º ESO visitou un tesouro arqueolóxico en Lugo: a Domus de Mitreo, o segundo elemento arqueolóxico máis importante despois da muralla. O museo atópase nos sotos do edificio do Vicerreitorado de Lugo, da Universidade de Santiago, xusto destrás da catedral. 

Trátase dun xacemento único no noroeste peninsular que achega información sobre a forma de vida dos romanos que habitaron a cidade de Lugo ata os séculos II e III da era cristiá. Grazas aos seus vestixios coñecemos como se articulaba a vida socioeconómica, arquitectónica e urbana da cidade nalquela época.

No seu interior,  a oito metros de profundidade, o alumnado foi guiado por unha arqueóloga que lle falou dos restos dunha domus (vivenda romana) do século I d. C.  e dun mitreo (templo dedicado ao deus do sol Mitra)  do século III d. C.

Na entrada aparece o Mitreo, o que indica que na época romana realizábanse en Lucus Augusti cultos orientais que normalmente eran de carácter segredo e se facían en covas e vivendas particulares.  O espazo central ocúpao unha Ara, perfectamente conservada, onde se pode ler “levantada por Caius Victorius Victorino, centurión da Legio VII Gemina Antoniniana, en honra do posto de control militar de Lucus Augusti e de dous libertos Victorius Secundus e Victorius Víctor”. A ara votiva foi dedicada ao deus persa Mitra polo centurión Caius Victorius Victorino da Legio VII Gemina (da zona de León) nomeado recaudador de impostos de Lucus Augusti polo emperador Caracalla. Segundo os investigadores, logo dun primeiro uso privado do mitreo, os principais membros da comunidade mitraica de Lucus Augusti (practicantes dunha relixión declarada ilegal e moi xerarquizada que tivo o seu momento álxido no século III d. C) foron os soldados destinados á oficina de recaudación de impostos.

 

A vivenda noble romana foi construida en terrazas de varias alturas adaptándose á orografía da zona, con estancias para os señores e serventes: as cociñas, o patio traseiro con columnas decoradas (peristilium), a sala de invitados (oecus), un dormitorio (cubiculo) e unha parte rectangular do atrium, o patio máis característico das vivendas romanas que daba acceso ás habitacións nos catro lados. Sabemos tamén que a casa tiña dúas alturas porque as bases das columnas eran moi anchas para aguantar o peso. Tamén se conservan restos de algunas pinturas murais e diversos elementos en vitrinas relacionados coa vida na domus, como un xogo de mesa con fichas de oso co que pasan o tempo os homes, e agullas de peinado e pesas de telar que empregan as mulleres nos patios.

Cando se construiu a muralla, dous séculos despois, a domus foi partida e expropiouse parte dela, comezando así o seu deterioro (a súa extensión sobrepasaba a muralla). Dedicouse ás necesidades alimentarias da man de obra. Os obreiros da muralla trouxeron unha roda de muiño de gran para o centro do oecus. O desgaste do chan ao seu redor indica pisadas de homes para empuxar o muiño.

Empezouse a construir a muralla aproximadamente nos anos 260-265 e terminouse no ano 325. Foron 60 anos nos que xa empeza o baixo imperio. Foi construida a tramos de 20 a 30 m. por grupos de 20 a 30 homes segundo iba chegando os cartos para facela. No museo pódese apreciar perfectamente a unión dos tramos.

As torres da fortificación tiñan ventás de tres alturas. Hoxe aínda consérvase unha torre con 2 alturas. A muralla está feita con algún bloque de granito pero principalmente de lousa. Estaba cuberta de cal para evitar o crecemento da vexetación. Ademáis cubríase de cal por motivos defensivos: a muralla de 20 metros de alto alisada coa capa de cal evitaba que os inimigos poideran escalar.

Cando se rematou a muralla, o seguinte elemento defensivo foi facer unha calzada polo seu interior que tiña que ir ao mesmo nivel por todo Lucus Augusti, cidade que vai en caída ata o río Miño. Por este motivo a domus queda soterrada. Na calzada posterior á construción da muralla faise unha praza donde está un pozo de 7 metros de profundidade. Sábese que nesta praza instaláronse maestros alfareiros que converteron o pozo nunha escombreira onde tirar as pezas defectuosas ou rotas.

Reportaxe fotográfica por Lugo aquí.

Nin unha máis no esquecemento, nin unha menos sen esperanza

    Do alegre pasado reaccionou triste presente; gargalladas, bicos e palabras de agarimo foron morrendo lentamente, dando paso ós berros e ós portazos, mentres o cariño ficou nos recunchos da mente.
     Marcas na face de tristura e mazaduras, terror no ollar e a lembranza da xa remota tenrura.   
    A quen rezar cando é o demo quen descansa na cama? Como ocultar a dor e a confusión da mirada?
    Veciños e amigos sospeitan das mentiras, pero finxen normalidade e seguen con cadansúas vidas. Quizais a violencia xa é cousa do día a día.
    Ela olla ó seu verdugo con anguria e nostalxia, esperando atopar o home que un día lle fixo crer na maxia. Pero os ollos vidrosos non deteñen labazadas nin improperios, e a penuria afoga con sangue os seus beizos.
    E os insultos rebotan en paredes e teito, como balas perdidas chegadas do mesmo Inferno que firen e matan, que volven ferir e que volven matar sen que ninguén intente paralas.
    A calma e a tempestade van tan unidas que, tras os lóstregos, palabras de perdón e caricias levan a esquecer as feridas e o dano, e o sol semella asentarse de por vida tras as colinas, como nun tranquilizador cadro. E como nos contos, semella que, tras os choros, ó fin chegará o final feliz. Pero os contos, contos son, e tras os choros só chegan máis choros; e míntenos a psicodélica ficción, pois bela e besta nunca poderán durmir baixo as mesmas sabas, e a princesa non pode esperar a un cabaleiro que veña salvala.
    E descansa ela do ruído con máis ruído e acende o televisor; triste cando unha fría pantalla che asoma ese falto calor. E os seus ollos abráianse, e os seus oídos estremécense, e as súas veas xéanse: unha vítima máis do machismo falece e, con ela, van xa un milleiro de mulleres cuxas voces foron silenciadas e cuxas memorias xacen soterradas.
    E así foi como a morte trouxo a vida. E foi entón cando a belida dos seus erros se decata, o amor deixa paso á rabia, e o temor, ás ansias de cambio, e a indefensión a un plan para derrocar ó tiranp. Diríxese rauda ó baño e mírase no espello e non ve xa un corpo roto, senón unha alma disposta a todo. Mírase no espello e non ve xa máis dor, senón un incandescendente fulgor. Mírase no espello e non ve xa unha serventa desvalida, senón unha guerreira chea de vida. Pero, precaución, acércanse pasos polo corredor. Rapidamente, pecha a fiestra e contempla unha última vez no espello os seus indómitos cabelos, deixando paso ó dono do seu cárcere derradeiro. Con aire decidido, atranca a porta do cuarto con eficacia e sixilo. E busca agora por toda a caverna as riquezas da fera. Ameazas e golpes saen da gaiola improvisada, mentres a belida guerreira se dirixe, coas chaves da carroza e as maletas preparadas, cara a súa soñada emancipación á calzada.
     E mentres a besta patalexa e se desespera, a bela marca os números que poñen fin á sentenza. E declara ela con convicción: “maltratada e malferida por un montro sen amor, aterrada por olladas frías de odio e rancor, esta vítima volveuse contra o agresor, cuspindo á súa creída superioridade e dirixíndose a un futuro mellor. Lonxe irá dos recordos da mágoa mentres espera que o seu exemplo deixe, por sempre, pegada. Ante este xenocidio, ruxide con forza, ante este femicidio, inclinemos con firmeza a balanza: nin unha máis no esquecemento, nin unha menos sen esperanza”.

Álvaro Fernández Yáñez – 1º bach.

25 N - Día Internacional da Loita contra a Violencia de Xénero.

Álvaro Fernández Yáñez, alumno de 1º de Bach., deu lectura a un texto narrativo da súa propia colleita para clausurar un acto institucional conxunto, organizado pola Mancomunidade de Municipios da Mariña, para conmemorar o Día Internacional da Loita contra a Violencia de Xénero. 

O IES Perdouro foi escollido para simbolizar a importancia que teñen os centros educativos no fomento, consolidación e asimilación de principios, valores, comportamentos, crenzas e actitudes por parte da mocidade, que permitan desenvolver un futuro máis xusto e igualitario.

 “nin unha máis no esquecemento, nin unha menos sen esperanza”.

Charla sobre doazón e transplante

Os alumnos de 4º ESO e 2º de FP básica asistiron a unha charla sobre DOAZÓN E TRANSPLANTES levada a cabo pola OCT (Oficina de Coordinación de Transplantes do Servizo Galego de Saúde) o pasado mércores 23 de novembro. Marta Álvarez, enfermeira e coordinadora da Unidade de Transplantes de Órganos de Galicia, impartíu a parte teórica explicando quen pode ser donante e as condicións especiais para doar unha vez que se produce a morte cerebral: criterios clínicos, grupo sanguíneo, peso, talla, criterios territoriais, etc... Hai que ter en conta que a doazón de órganos e tecidos é voluntaria e altruísta e sempre anónima. Ademais de falar de todo o mecanismo que se pon en marcha cando aparece unha doazón, a enfermeira indicou a esperanza de vida dalgúns órganos transplantados como por exemplo o  ril, 40 anos, o corazón, 24 anos, e o figado, 30 anos. Logo da exposición, tivo lugar a testimuña en primeira persoa. Lola Casais contou a súa experiencia aos alumnos. Deu a coñecer o seu caso persoal como transplantada de fígado. Leva 13 anos e 4 meses transplantada segundo nos indica. Con 8-9 anos sufría de cólicos moi grandes. Foi nai e aos 22 anos tivo un accidente de coche moi forte. Detectáronlle entón quistes no fígado. Ata aí tivo unha calidade de vida moi mala, pasaba moito tempo ingresada pola fiebre e pola infección. Ata aquel momento nunca antes lle falaron de transplante e dicidíu entrar na lista de transplante. Botou 1 ano na lista. Tiña que estar localizable as 24 horas do día. Confesa ter estado desesperada pola espera. Cun 38 anos chegou o día de recibir un fígado compatible. Estivo 21 días ingresada despois do transplante, tempo moito menor de cando estaba enferma. Os enfermos de transplante quedan coas defensas moi baixas e están na UCI illados antes de poder subir a planta cun familiar. Hai que saber cun transplantado ten unha medicación de por vida. Sentíu un baixón e culpabilidade despois do transplante pensando no donante e na súa familia pola decisión tomada da que está  moi agradecida. Recibíu apoio psicolóxico. Grazas ao transplante ten mellor calidade de vida e pode levar unha vida "normal".

4º ESO - Charla sobre doazón e transpla

Celebramos o día da ciencia en galego.

O luns 21 de novembro visitou a nosa biblioteca Roberto Manín Gutiérrez, profesor de Matemáticas no IES Galileo Galilei de Navia, con motivo da celebración do mes da Ciencia en galego. O docente aportou coñecementos sobre as Matemáticas a todo o alumnado de 1º ESO. 

Comezou por explicar cal é o significado da palabra número e por presentar a historia dos números desde que o ser humano comezou a utilizalos ata a actualidade. Expuxo a importancia dos distintos pobos que foron achegando avances matemáticos como os sumerios, os exipcios, os romanos, os árabes etc. 

Logo, comezou a expoñer distintas curiosidades matemáticas como a forma de adiviñar un número empregando unhas táboas con potencias de 2, cantas veces habería que dobrar un papel para que a súa lonxitude fose maior cá da Torre Eiffel. Outra curiosidade foi a banda de Möbius, figura coñecida por ter só unha cara ata o infinito, tamén aplicable nas partituras musicais. O canon cancrizante ou  retrógrado é a repetición do tema canónico ou consecuente interpretado de atrás á diante. O tema canónico e o seu consecuente presentan unha imaxe especular temporal ou simetría par, podéndose obter reflexando a partitura perpendicularmente nun espello. Un exemplo coñecido é a Ofrenda musical de Johann Sebastian Bach que ten este tipo de canon (Quaerendo invenietis) combinando regresión e inversión. Outro exemplo no campo da música é o fenómeno do “millenial whoop”, o grito da Xeración do Milenio. É un grupo de notas musicais que se repiten só que tres tons máis altas na escala e logo volven baixar e así sucesivamente. Isto fai que as melodías se convirtan en moi pegadizas. (escoitar exemplos)

Experimentou tamén con cordas para exemplificar con simetrías e empregou auga con xabón e glicerina para introducir nela figuras xeométricas só con aristas. A película formada pola auga e o xabón íase cara ao centro da figura pola tensión e, logo, podíase soprar no seu interior para intentar que a película recubrira as caras e non se fora cara ao interior.

Varios dos rapaces interviñeron como voluntarios e todos participaron de forma moi activa nesta actividade realmente amena. 

Quedamos con ganas de máis! Oxalá poida voltar para mostrar algún dos experimentos matemáticos que quedaron no caixón por falta de tempo.

Día da Ciencia 2016

Ruta das Rochas

O pasado mércores 22 de novembro, Fausto López, profesor de Bioloxía, organizou unha saída de carácter explorativa destinada ao alumnado de 1º ESO, a ruta das rochas. 

Percorrido: Burela, Viveiro, Cargadeiro de Insua, San Román do Valle, Estaca de Bares, Espasante, Ortegal, San Andrés de Teixido, Cedeira.

Para ver a completa reportaxe fotográfica, pica aquí.

Itinerario xeolóxico polo norte de Galicia: De Burela a Cedeira

A recente excursión que fixemos pareceume moi interesante. Aínda que todas as saídas que facemos da clase para aprender cousas en directo son moi produtivas, esta se cadra é aínda máis, xa que cando paseamos non nos damos conta do que estamos pisando. Nesta saída pretendíase xusto o contrario, fixarnos no que a simple vista parece só unha pedra, pero que en realidade ten unha historia detrás.
Non só aprendimos sobre xeoloxía, senón tamén historia dos lugares polos que íamos pasando, un pouco de bioloxía, outro pouco de xeografía e, como non, cultura xeral, tan imprescindible nestes días e que non ven en ningún libro de texto, pero que abonda nestas saídas.
Oportunidades para aprender de todo o que nos rodea. Eses pequenos detalles que forman o noso planeta.

Alba Geada Bernal 1º  ESO

Obradoiro Reciclo o xénero

Completamos as actividades propostas dentro do Quérote + co obradoiro ofertado pola Mancomunidade de Concellos da Mariña Lucense. Dito obradoiro titulouse "Recicla o xénero" e consistiu nunha obradoiro de sensibilización destinada ao alumnado de 3º ESO, coa que se pretendía acadar os seguintes obxectivos: 

• achegarse á mocidade e obter información cuantitativa sobre a percepción da mocidade en canto á igualdade de oportunidade e a violencia de xénero; 
• analizar o interese do alumnado neste tipo de intervencións puntuais, e promover a visibilidade dos estereotitpos de roles de xénero e explicar os mitos relacionados.

Os contidos abordados durante o obradoiro foron os seguintes: 

- Cambia o conto!
1. As princesas submisas e os principes salvadores (de como esperamos a que nos rescaten no castelo): estereotipos.
2. O rol feminino e masculino (tarefas do fogar e coidade de persoas vs aventuras varias con cabalo e armadura: roles.
3. O valor da beleza (imperativo estético especialmente nas mulleres, sempre guapas, delgadas e perfectas).
4. Mito do amor romántico.

- Amores! ... de película?
1. A supermuller: estereotipos e roles de xénero.
2. A media laranza e o sufrimento para atopar o amor verdadeiro: deconstrución de mitos (apixón e amor romántico).
3. Máis alá do amor na parella (reinvindicar outro tipo de amores).
4. Relación afectivo-sexual sen toxicidade (autoestima, empatía, comunicación, respecto)

Esta mañá o alumnado de 3º ESO participou moi activamente no obradoiro dinámico impartido por Raquel, dinamizadora social de Promove Consultoría e Formación. Os obxectivos foron mais que conseguidos.

Accede ao noso albúm de fotos. 

3º ESO - Recicla o xénero

“Maquetas celulares”, traballos de 3º de ESO

Na vitrina da entrada do instituto están expostas as fantásticas maquetas celulares realizadas polo alumnado de 3º de ESO, resultado dun traballo expositivo na aula dirixido pola súa profesora de bioloxía, Paula Hermida.

Nas maquetas están representadas células eucariotas animais e vexetais, procariotas .... algunha célula moi especial como a neurona e incluso temos un cerebro!!

O material utilizado para realizalas foi moi diverso: dende fíos e botellas amablemente cedidas por algunha avoa, ata  area, plastilina, un bolo de pan... 

Serías capaz de diferenciar todos os tipos celulares?? Anímate e inténtao!

3º ESO - A Célula

Xulio Xiz, amigo de Manuel María

Os alumnos de 4º e de 3º ESO do IES Perdouro tiveron onte unha charla con Xulio Xiz, amigo de  Manuel María, escritor galego ao cal se lle dedicou no ano 2016 o Día das Letras galegas. O presidente da Asociación Os Matos, Antón Niñe, pensou que sería bo contar cunha persoa amiga, coñecedora do homenaxeado para coñecelo un pouco máis.
Xulio Xiz é licenciado en Ciencias da información e mestre. Foi funcionario da Consellería de Cultura e desenvolveu a súa carreira periodística en varios medios de comunicación.  Sabendo de onde é Xulio Xiz tamén podemos coñecer de onde é Manuel María. Os dous son nativos da Chaira luguesa, de Outeiro de Rei. Levábanse 18 anos de idade pero Xulio di “que 18 anos non son nada”. Contounos como se foron facendo amigos, que foi a través do periódico no que Xulio traballaba  “El Ideal Galego” que tiña unha sección diaria que era  “O Diario de Terra Chá” e tivera que pedirlle permiso a Manuel para que lle deixara publicar no periódico anacos das suas poesías, sobre todo as que ían dirixidas á Terra Chá. Deulle permiso e logo deso íalle facendo entrevistas para Radio Popular. A partir diso, incluso o chamou para que o presentase en actos públicos sobre a súa obra. A relación entre eles foi moi boa, de admiración absoluta por parte de Xulio e de agradecemento pola difusión, por parte de Manuel. Comentounos tamén que Manuel María sempre colaboraba con todos os centros educativos e asociacións que o chamaban. Asistía sempre que podía a todo este tipo de actividades. Coñecía Galicia como a palma da súa man. Gustáballe moito falar e coñecía tamen a todos os escritores gale-gos coetáneos. Manuel María foi preogueiro de moitas festas, por exemplo da de Burela.
Xulio, uns días antes de vir facernos a visita, recibiu unha homenaxe popular en Vilalba, na que centos de veciños e persoeiros da cultura participaron nos distintos actos organizados, entre eles a inauguración no Paseo dos Soños do “hectómetro literario” que leva o nome de Xulio Xiz Ramil, compartindo espazo con outros persoeiros da cultura que recibiron esta homenaxe en anteriores ocasións. Despedímolo dándolle un forte aplauso entre todo o alumnado e profesorado por escoitalo falar tan ben sobre Manuel María.

Alumnas 3º PMAR

Accede ás fotografías no noso albúm.

Adiviñas do outono - 1º ESO

O alumnado de 1º de ESO ten preparadas unha chea de adiviñas do outono que elaboraron coa axuda das súas profesoras de Lingua Galega, Miruca Parga e Mercedes López. Se te atreves a resolvelas, pásate pola entrada principal e bótalle unha ollada ao panel outonal tan ben decorado. Parabéns rapazas e rapaces!!!!

1º ESO - Adiviñas do Outono

Charla sobre violencia de xénero e o novo contexto dixital

Dentro das actividades programadas no marco do mes contra a violencia de xénero, a mancomunidade da Mariña organizou o pasado luns 14 de novembro unha charla sobre “Violencia de Xénero e o novo contexto dixital” destinada ao alumnado de 2º e 4º de ESO e 1º de FPB, actividade financiada pola Secretaría Xeral de Igualdade da Xunta e impartida por Pantallas Amigas, unha entidade que conta cunha dilatada experiencia na impartición de formación para a promoción do uso seguro e saudable de Internet e as novas tecnoloxías na infancia e adolescencia.

Falouse do uso responsable e sen riscos das redes sociais, así como das estratexias para a prevención da violencia de xénero na adolescencia.

A conferenciante incidiu no coñecemento e prevención das novas formas de violencia que xorden no contexto dixital (ciberviolencia de xénero, grooming, sextorsión) e teñen como obxectivo ensinar aos e as menores o axeitado manexo das redes sociais, a súa finalidade e as repercusións que poden ter determinados comportamentos de risco.

Potenciar o uso responsable e seguro das novas tecnoloxías, co fin de evitar os posibles riscos por razón de xénero, e na busca da prevención da violencia sexual en adolescentes e dos comportamentos machistas e sexistas nos novos medios de socialización e convivencia dixital, é necesario na actualidade, porque os e as menores poden ter unha percepción do risco máis baixa á hora de compartir determinadas fotografías ou vídeos a través de internet e das redes sociais.

É necesario deixar de considerar os adolescentes como vítimas pasivas dos riscos da Rede e tomalos como elementos activos, dándolle a formación necesaria.

cc

Itinerario por Burela

O  mércores 10 de novembro o curso de 1º de ESO realizamos un itinerario  polo noso concello facendo varias paradas. Unha delas foi na Casa do Concello onde nos explicaron os distintos departamentos e áreas e que función tiña cada unha. Tamén  puidemos ver o despacho do alcalde que nos contou cales eran a súas funcións. Outro departamento que vimos foi o lugar de traballo da policía. Despois fomos a Capitanía Marítima onde nos  informaron do que se encargaban de facer alí, como por exemplo trazaban as rutas polas que despois van os barcos e de dar instrucións en caso de que alguén se fixera dano.

Pasamos ao carón do cabo e do lugar onde se atopou o Torques de Burela. E por último visitamos a unha das maiores xoias históricas de Burela: A Igrexa da Vila do Medio. Soubemos cando e como se construiu, para que serviu e serve, as diferentes partes que ten e o máis importante: as características das súas pinturas góticas.

Crónica de Hugo Cobas Linares - 1º ESO A

Itinerario por Burela

Ruta xeolóxica por Burela

O alumnado de 1º e 2º de Bach. participou no programa de divulgación xeolóxica "Descubrindo as rochas que pisas". O pasado venres 11 de novembro, o xeólogo, Francisco Canosa, guiou o grupo de estudantes por dúas rutas que permiten coñecer a xeoloxía da costa: a primeira que sae do porto e finaliza no Perdouro, e a outra que vai dende o porto de Burela ata a praia da Marosa. 

Recollemos do seu blogue Rutas xeolóxicas de Galicia as caraterísticas de ambas rutas.

A nivel xeolóxico falar de Burela é falar dunha das xoias da xeoloxía galega, de feito conta cun “geosite”, é dicir, un lugar de interese xeolóxico a nivel internacional. Isto débese principalmente a que na contorna de Burela atopamos unha ampla variedade de rochas (cuarcitas, granitos, pegmatitas e conglomerados) e estruturas xeolóxicas (pregues e fallas), que nalgúns casos son moi singulares e excepcionais. Para descubrir todos estes tesouros xeolóxicos propóñense dúas xeorutas, unha polas inmediacións do porto e a outra polo paseo marítimo da Marosa. Estas rutas xeolóxicas polo concello de Burela permitirán aos visitantes ver todo con ollos de xeólogo, e iso supón facer unha viaxe no tempo de moitos millóns de anos, e é que en Burela as rochas teñen moitas historias que contar. Descúbreas con nós!!!

XEORUTA BURELA - O PERDOURO

Esta xeoruta permite descubrir o conxunto de pregues mellor conservado de toda Galicia, unhas estruturas xeolóxicas de máis de 300 millóns de anos de antigüidade, así como os fermosos arcos naturais do Castrelo, que contrastan coas materiais da chamada rasa cantábrica, superficie achairada que comeza en Burela e que se estende por boa parte do Cantábrico.

Duración: 3 h. Distancia: 3 km. Dificultade: Baixa

XEORUTA BURELA - A MAROSA

Nesta xeoruta as rochas graníticas son sen dúbida algunha as protagonistas, un percorrido litoral que permitirá descubrir a orixe das formas tan caprichosas que adquiren estas rochas co paso dos anos. Do mesmo xeito observaranse as pegmatitas, unhas rochas que en ocasións son portadoras de minerais semipreciosos e que mostran un aspecto moi chamativo.

Duración: 3 h. Distancia: 6 km. Dificultade: Baixa

Recollemos a seguinte información descriptiva das rutas do xornal El Progreso

Ao comezo da ruta, o xeólogo, Francisco Canosa, explicoulles aos estudantes que o obxectivo da ruta é facer entender "a linguaxe das rochas, que teñen moitas cousas que contarnos". 

DATOS. Durante a visita vanse achegando diversos datos xeolóxicos. O primeiro dato que nos sinalan é que a idade da Terra é de 4.600 millóns de anos, e que as rochas máis antigas que podemos atopar agora están en Canadá.

Centrando os datos en Burela, Canosa explica que "a historia xeolóxica de Burela empeza fai 500 millóns de anos. E o que hoxe coñecemos por Burela, as súas orixes estarían no Polo sur". Na seguinte parte da ruta, Canosa indica que "fai 350 millóns de anos en Burela poderiamos atopar montañas que terían a altura do Himalaya". Con todo, sinala que "cando se formaron os Alpes, a zona xeolóxica onde se atopa Galicia, rexuveneceuse e quedouse coa altura que ten hoxe en día".

ROCHAS. Durante a ruta, tamén ensina a distinguir os tipos de minerais que forman as rochas. Se por exemplo, observamos unha cor avermellada, estariamos a ver granito; se a cor é máis grisáceo, sería cuarzo; se vemos rochas con trazos brancos, apreciariamos moscovitas, e se son negros, biotipas. Nesta parte da visita, tamén aprenden que a costa de Burela presenta minerais de valor económico. Trátase das pegmatitas.

Estes minerais, que se poden ter varias cores, caracterízanse polo seu gran tamaño e son moi valorados no ámbito da xoiería. Hai outros minerais, coñecidos como aplitas, que son moi numerosos na costa, pero polo seu menor tamaño teñen menos valor económico.

A última parte do percorrido, xa na Marosa, permítenos coñecer outro fenómeno xeolóxico. Trátase das fisuras producidas polo choque de fallas. Neste caso, as fisuras que se aprecian na zona, enchéronse con cuarzo, un material máis resistente á erosión, e que permite observar sobre as rochas liñas de cuarzo. Esta zona de Burela, sinala Francisco Canosa para asombro de moitos, "foi declarada en 1983 lugar de interese xeolóxico". 

 

O Perdouro. A ruta que vai de Burela ata O Perdouro permítenos coñecer tres tipos de rochas segundo a súa composición. Por unha banda falamos de rochas magmáticas, como o granito; rochas sedimentarias, producidas pola erosión de materiais e para rematar, rochas metamórficas, creadas pola fusión de diversos materiais.

Ao comezo da ruta dáselles xa unha información polo menos sorprendente, porque segundo Francisco Canosa, "a lousa e a cuarcita orixínanse por un proceso de metamorfose. Nas súas orixes a lousa foron lodos, e a cuarcita areas de praia". Seguindo o percorrido da ruta, as seguintes paradas permítenlles coñecer polo exterior das rochas a súa resistencia, porque as rochas poden ser dáctiles ou fráxiles, segundo se rompen pola calor ou polo tacto.

Centrándose nos pliegues das rochas, ensínanse novos conceptos das rochas segundo a forma que presenten estas. Así, vese que hai pliegues antiformes, que presentan a curvatura cara arriba; pliegues sinformes se a curvatura está para abaixo, e se se centran en saber a orde dos materiais que forman as rochas, para saber se son máis antigos ou novos, veriamos rochas anticlinais ou sinclinais.

Na última parte da ruta, pasando os arcos do Perdouro, vemos un novo proceso de substitución. Neste caso é o depósito de material que se produciu pola erosión dos materiais de zonas próximas, como os do Monte Castelo. Estes depósitos, cunha antigüidade dun millón de anos, producen unha estrutura xeolóxica distinta que favorece a presenza de arbustos.

Coa ruta apunto de finalizar, aprendemos a medir as rochas. Neste caso cun compás poderemos saber a desviación da rocha, e tamén é posible medir a inclinación das mesmas cun inclinómetro.

Visita do tecido empresarial de Lugo

O xoves 10 de novembro, o alumnado de 4º ESO viaxou ao polígono do Ceao en Lugo para facer varias visitas interesantes para coñecer de primeira man un completo proceso de produción.

Primeiro visitaron Cafés Candelas, unha empresa familiar con máis de 40 anos de experiencia no sector do café. Contáronlles que foron os irmáns Ramón e Manuel Alonso Alonso os que fundaron o tostador que hoxe dirixen os fillos Enrique y Ramón. Faláronlles do crecemento progresivo e sustentable da empresa, evolucionando de pequena empresa familiar a compañía con implantación internacional na distribución alimentaria e hostaleira. É unha compañía líder como torradora e fornecedora de café no sector da hostalaría. Viron os mecanismos de torrefacción e envado automático por cintas transportadoras. Ao finalizar a visita, o grupo recibiu unha bolsa con agasallos e produtos da marca de café.

A segunda visita foi xa na rotativa do xornal El  Progreso. Aí coñeceron a historia do xornal lider da provincia. Fundado en 1908 por Purificación de Cora e Más Villafuerte está hoxe nas mans dos herdeiros. Explicáronlle como se fai un xornal dende o momento en que se produce a noticia ata o xornal en formato papel. (traballo de redación, noticias, eleción da portada, nº de páxinas, fabricación, papel, tinta, cor, planchas de impresión, distribución,  etc...). Cada alumno foise co xornal do día asi como outros agasallos.

Xa pola tarde en Castro Riberas de Lea o alumnado xunto ás súas profesoras de Tecnoloxía e Física, coñeceron unha empresa innovadora e moi nova, Quescrem. Visitaron as instalacións da fábrica de queixo para coñecer a súa infraestructura industrial. Tras unha breve presentación da empresa, os escolares baixaron á planta para ver o desenrolo do proceso de fabricación. A continuación, realizaron un completo percorrido por toda a fábrica do almacén ata o laboratorio I+D. Para finalizar a visita, puideron probar produtos Quescrem, entre os que se atopaba o ChocoBó, dirixido precisamente ao público máis novo, Quescrem Algas e Quescrem Natural, entre outros. Entregáronlles tamén unha bolsa cunha tarrina do ChocoBó.

Unha xornada completísima e chea de agasallos máis non houbo tempo para sacar fotos de grupo!!!!

Aquí algunhas fotos da visita pola rotativa. 

Exposición 25 de novembro

Cine e libros para conmemorar o día contra a violencia de xénero.

Mares de Cultura: Granxa de coral, Carpintería de ribeira e Museo do mar

O mércores 26 de outubro, o alumnado de 2º de ESO iniciou a campaña de educación ambiental MARES DE CULTURA OS NENOS E O MAR, promovida polo Grupo de Acción Local do Sector Pesqueiro (GALP) A Mariña-Ortegal.

O Dpto. de Tecnoloxía do IES Perdouro deseñou a ruta da saída con varias visitas de grande interese.

A primeira parada foi en Viveiro no barrio de Magazos, onde o grupo de alumnos foi acollido nunha casa indiana para descubrir no seu vestíbulo un magnífico acuario de arrecife asi como unha granxa de cultivo de corais ubicada nun bungalow. Reef Water é o nome desta empresa pioneira dedicada ao cultivo, á reprodución e a distribución destes delicados animais mariños.
Vanesa Rodríguez e o seu marido, Luis Vigo, explicaron a súa afección pola acuarofilia mariña. Hai 2 tipos de coral: os blandos e os duros (con esqueleto de carbonato de calcio) que teñen pólipos largos e pólipos curtos. Comen fitoplanctón e zooplanctón. Fan fotosintese.
Primeiro hai que asentar o acuario coa auga e as rochas antes de nada. As rochas son alimentos para os corais. Hai que esperar sete meses antes de poder introducir no acuario, fiel reprodución do ecositema natural mariño (é dicir telo estabilizado en auga e rochas) un fillo de coral. O control de algas ten que ser moi estricto nun acuario de arrecife. Vanessa dinos que os corais segregan velenos para defenderse. Os peixes nun acuario son moi importantes. Os chamados ciruxanos (Dori) comen as algas que poden. Os peixes cocheros, os desparasitadores comen os vermes. A carola e a estrela son desparasitadores de peixes.
Nos traslados, estes peixes tropicais sufren moito estrés durante as 30 horas que pode durar a viaxe. Hai que aclimatalos antes a comer comida artificial.
As rochas veñen da barreira coralina da illa de Fidxi, Indonesia. Para o traslado de coral, animais protexidos, fai falla moito papeleo e esperar ata 2 ou 3 meses para a súa aprobación. Unha vez cheguen ao territorio español, hai un control veterinario. Tamén hai que aclimatalos en temperatura. Reciben en 24 horas os corais importados de Indonesia e Australia.
Na granxa dedicada á cría de corais mariños en tanques especiais onde se reproducen as condicións do mar nas que viven estos delicados animais, os corais prodúcense por fragmentación; a partir dunha colonia suficientemente grande (nai) córtanse fragmentos que se fixan con pegamentos especiais e estructuras plásticas ou bases realizadas con cemento e grava coralina. Reef Water pretende dar asi suministro de corais criados en cautividade, de maneira que se protexa e non se dane o entorno mariñon natural destes seres.

Máis info no artigo da Voz de Galicia.

Para ver a completa reportaxe fotográfica, pica aquí.

Ficha didáctica Reef Water

A segunda visita foi na carpintería de ribeira de Francisco Fra Rico, en San Cibrao, un pobo costeiro do concello de Cervo. Francisco Fra, único carpinteiro de ribeira  na Mariña, recibiu o grupo de alumnos no seu estaleiro. Paco pertence á sétima xeración de carpinteiros na súa familia. O seu tataravó fundou en 1806 a carpintería de ribeira de San Cibrao. Hai moitas fotos antigas e chama a atención unha de 1940 onde o seu avó fabricou a máis grande embarcación de 38m de eslora e de 13 toneladas de carballo. O carpinteiro explicou os tipos de madeira e o seu uso: o carballo para as pezas curvas e para a estrutura; o eucalipto para as pezas rectas e longas e o pino. Tamén indicou que escolle el a madeira no monte na época de corte, baixante de xaneiro, cando a sabia está baixa de todo. A vantaxa da madeira na construción dunha embarcación é o feito de que non contamina. Segundo uns estudos de CSIC, a fibra emite 100 toneladas de CO2 mentres que a madeira 10 toneladas. O aluminio ten un impacto 10 veces maior. A madeira non se esgota, é renovable. Logo explicou como deseña os planos e fai as maquetas antes da fabricación dun barco. No seu taller enxebre, ensinou as ferramentas do carpinteiro de ribeira que usa (garlopas, cepillos, etc...) e fixo demostracións para ver o seu manexo e resultado. Falounos da fibra de cáñamo alquitranada chamada estopa que serve para tapar os furados entre as madeiras. Paco foi capaz de transmitir o amor que lle ten a súa profesión.

Para ver a completa reportaxe fotográfica, pica aquí.

Ficha didáctica Carpintería de ribeira

A terceira visita foi no Museo Provincial do Mar de San Cibrao. Alí faláronnos dos aparatos de navegación, da colección de cunchas e da pesca á balea.
D. Francisco M. Rivera Casás foi o fundador do actual museo, antes escola. Foi mestre e gran coleccionista de obxectos mariños. O museo ten catro salas. Na entrada, hai moitas fotografías de San Cibrao, da flota galega de principios do século XX e unha máquina de vapor.
Na primeira sala á dereita, a exposición céntrase no instrumental de navegación como compases, sextantes, cartas náuticas, faros e outros instrumentos marítimos interesantes.
Na segunda sala hai unha amplía colección de moluscos e crustáceos así como algúns aparellos de pesca e unha goleta.
A última sala está dedicada á caza das baleas así como aos utensilios utilizados para a súa captura. Hai uns cantos restos óseos de baleas capturadas en San Cibrao.

Para ver a completa reportaxe fotográfica, pica aquí.

Ficha didáctica Museo do mar

Nesta travesía puideron coñecer un pouco máis a cultura mariñeira e as artes e tradicións pesqueiras relacionadas coa pesca artesanal, co obxectivo de poñer en valor os recursos do mar.

Charlas sensibilización medioambientais : Xestión eficiente dos residuos

As monitoras da Aula de Educación Medioambiental Gaia do Concello de Burela impartiron aos alumnos de 4º da ESO unha charla sobre Xestión Eficiente dos Residuos, que acompañaron dun vídeo educativo de Sogama a este respecto. “Grazas a dita actividade os alumnos puideron visualizar o gran problema que é para a sociedade a xestión dos residuos. Nos últimos anos converteuse nun dos maiores desafíos aos que se enfronta o planeta. É non é só un problema ambiental, senón tamén económico e de saúde”, explican as monitoras de Gaia. Os rapaces aprenderon tamén a regra das 3 erres: reducir, reutilizar e reciclar, e comprenderon a necesidade de levalas a cabo para garantir unha correcta xestión dos residuos.

Noelia Mª Ben, concelleira de Medio Ambiente, destaca “a necesidade de mudar o modelo de economía lineal que temos actualmente e avanzar cara a unha economía circular onde os residuos se visualicen como recursos de utilidade. Unha xestión eficiente dos residuos permitiralle á sociedade reducir os custos de eliminación do lixo e ao mesmo tempo obter un beneficio adicional coas materias primas recuperadas. Dende aquí gustaríame animar a todos os veciños e veciñas a facer dende os seus fogares unha correcta separación do lixo e así poñer o seu gran de area para acadar unha xestión eficiente dos residuos”.

Nota de prensa recollida da web de Crónica 3 do 26/10/16

Viaxe a Ourense

O martes 25 de outubro un grupo de alumnos de 1º Bac e 2º do CM de Imaxe Persoal visitaron a cidade de Ourense.

Ás 8:00 saímos do IES Perdouro e antes de chegar a Ourense, fixemos unha paradiña nos Peares, onde Antón, o profesor de Relixión, nos explicou que alí se xuntaban os ríos Miño e Sil. Tamén vimos, un pouco máis adiante, a central hidroeléctrica coa súa enorme presa.

Unha vez que chegamos a Ourense, o grupo dividiuse. Os alumnos e profesores de Imaxe Persoal tiñan preparado un intercambio no IES 12 de outubro para visitar as súas instalacións de Estética.

Ao grupo de Bacharelato, esperábaos o guía nas Burgas. Alí comprobaron que a auga subterránea afloraba a 67ºC e que moita xente se achegaba a recollela en recipientes polas súas propiedades curativas.

A continuación, realizamos un roteiro literario, no que o guía, José Ramón, nos deu a coñecer a vida e a obra dalgún dos numerosos literatos ourensáns: Valentín Lamas Carvajal, Ramón Otero Pedrayo, Vicente Risco, Eduardo Blanco Amor, Alexandre Bóveda… entre outros.

Ás 14:00 comemos no centro comercial Ponte Vella e pola tarde o alumnado e profesorado de Bacharelato realizou o intercambio co IES 12 de outubro.

Vimos como os rapaces do ciclo medio de Estética realizaban maquillaxes de Samaín, facían micropigmentación (algo semellante ás tatuaxes) ou usaban o circuíto termal que teñen instalado nunha das aulas.

Mentres tanto, o grupo de Imaxe Persoal visitou as instalacións termais da Chavasqueira.

Despois de que nos despedimos deles e do seu profesor Luis Ramilo, que xa traballou tamén no IES Perdouro, voltamos para a casa.

Miruca Parga Valiña

1º Bach - Viaxe a Ourense -

Campaña escolar "Separemos ben, reciclemos mellor"

Co fin de promover unha conciencia de reciclaxe entre os rapaces, participamos na campaña “Oportunidades Galicia. Separemo ben, reciclaremos mellor” que ten como obxectivo facer partícipes da reciclaxe a alumnos, profesores e pais, e alcanzar así os seus beneficios ambientais, económicos e sociais.

A iniciativa, promovida pola Consellería de Medio Ambiente e Ordenación do Territorio, contando coa colaboración de Ecoembes e Sogama, e co apoio de distintos sistemas integrados de xestión (Ecovidrio, Ecopilas, Ecolec, ERP, Ecotic, Ecoraee, Ecoasimelec, Ecofimática, Tragamóvil, Ambilamp e Ecolum), adéntrase nas aulas co principal obxectivo de promover as boas prácticas ambientais no principio europeo dos tres erres (Redución, Reutilización e Reciclaxe). 

Así pois, o martes 25 de outubro, o alumnado de 1º e 2º ESO recibíu unhas charlas informativas impartidas por un educador ambiental que lle explicou en que consiste unha xestión sostible do lixo, proporcionándolle ao alumnado as claves para reducir a xeración de refugallos, para alongar a vida útil dos produtos a través da reutilización e para facilitar a súa transformación en novos recursos mediante a recollida selectiva, depositando cada fracción no colector correspondente. Explicou a necesidade de contar coa participación de todos a través da práctica das tres erres "3R": Reducir as cantidades de lixo producidas, Reutilizar os produtos o maior número de veces posible ata esgotar a súa vida útil, e Reciclar separando as distintas fraccións que conforman o lixo.

Novidades de outuno en BiblioPerdouro

Xa chegaron as novidades en literatura xuvenil, en narrativa, libros divulgativos sobre mitoloxía. Esperamos que algún destes libros sexa do teu interese. A desfrutar!!

Viaxe polo mar

O IES Perdouro iniciou a campaña de educación ambiental MARES DE CULTURA OS NENOS E O MAR, promovida polo Grupo de Acción Local do Sector Pesqueiro (GALP) A Mariña-Ortegal, e que persegue ademáis, provocar na poboación escolar un cambio de perspectiva cara o respeto do medio mariño e uns hábitos de consumo responsable dos produtos do mar.

O luns, día 24 de outubro, Carlos Gil, biólogo mariño, impartíu unha charla de sensibilización e divulgación dos valores e dos recursos do mar, destinada ao alumnado de 2º de ESO. 

Explicounos a min e aos meus compañeiros moitas cousas interesantes sobre o mar: as correntes mariñas, o clima de diferentes zonas entre outras cousas. Tamén falounos da fauna e da flora mariña das zonas máis importantes do litoral para concienciarnos da cultura mariñeira, dos recursos naturais e das artes e tradicións pesqueiras relacionadas coa pesca artesanal. Tamén fixo fincapé no valor sustentable das actividades económicas do sector do mar.

Alejandra Alonso Fernández - 2º ESO A

Día das bibliotecas escolares

Lembrando a Agustín Fernández Paz no día das bibliotecas escolares.

Día das bibliotecas escolares

"Atlantis, a ciencia do mito" Emilio Varela

O xornalista Emilio Varela, especialista en temas medioambientais, achegouse ao IES Perdouro o pasado xoves, día 20 de outubro, para impartir ao alumnado de 4º de ESO e os de 1º de Bacharelato unha conferencia de divulgación titulada "Atlantis - a ciencia do mito" co obxectivo de sensibilizalos sobre a actividade volcánica. Dende un enfoque científico explicou o mito da "Atlantida" de Platón, historia da illa de Thera, xoia xeolóxica.
O xornalista centrou a súa exposición sobre a gran erupción minoica da illa de Thera, actualmente Santorini, fai máis de 3000 anos, intensidade 7, a maior que puido coñecer o mundo antiguo e que acabou con toda unha civilización. Falounos das catro fases da erupción: 1) fase precursora que cubriu as illas con 15 cm de cinza, 2) a erupción pliniana que alcanzou os 20 km de altura, liberou fluxos piroclásticos, gases peligosos, azufre, pedras pómez (240 km/h e máis de 700ºC), e deixou unha densa capa de tefra 3) a erupción freatomagmática, a auga do mar entrou na caldeira do volcán volvéndose o magma explosivo, 4) os tsunami, varias olas de máis de 18 m de alto tardaron 20 minutos en chegar ata a illa de Creta. 30.000 persoas morreron neste desastre de proporción inimaxinable. Esta erupción foi 4.000 veces máis potente ca bomba de Hiroshima.
Durante o coloquio final, o conferenciante, activista medioambiental, falou tamén do impacto do cambio climático no Mediterráneo, da pesca extractiva, do turismo de masa e da contaminación que conleva a actividade humana nese entorno.

8 de outubro: Día da Ciencia en Galicia: Ignacio Ribas

O Día da Ciencia en Galicia celebrase cada 8 de outubro, data do nacemento do célebre ourensán Padre Feijoo, considerado o primeiro científico galego.

A Real Academia Galega das Ciencias adica este ano 2016 o Día da Ciencia en Galicia a  D. Ignacio Rivas Marques.
Químico e galego de adopción, centrou as súas achegas no eido da química orgánica, sustancias coma santiaguina, pontevedrina, ourensina ou coruñina foron algunhas das súas achegas a partir da flora autóctona galega.

Neste vídeo da Fundación Barrié resúmese a importancia deste científico que sin ser galego, centrou o seu traballo de investigación en Galicia:

Hora de Ler

Iniciamos a Hora de Ler.

Charlas sensibilización medioambientais : Xestión Sostible da auga

As monitoras do Centro Gaia, pertencentes á Delegación de Medio Ambiente do Concello burelés, impartiron onte pola tarde no IES Perdouro (4º ESO), unha charla baixo o título Xestión Sostible da auga.

A través dunha charla ilustrativa en power-point explicaron que “a auga é un dos bens máis prezados dos que dispón o ser humano, pero en ocasións parece que a tod@s se nos esquece a súa importancia e non a valoramos como se merece. A dispoñibilidade da auga, a incidencia do ser humano no ciclo hidrolóxico da auga, a auga virtual, o consumo doméstico, a instalación de sistemas economizadores, etc... foron algúns dos temas tratados. A actividade completouse coa visualización dunha proxección titulada "O ben vital da auga".

As monitoras remataron a actividade analizando os comportamentos do alumnado a través dun cuestionario con preguntas sinxelas sobre os minutos que tardan aproximadamente en bañarse, se pechan a chave da auga para enxaboarse e a abren cando se enxaugan, se mentres lavan os dentes manteñen a chave aberta todo o tempo; así como cuestións relativas a se teñen algún dispositivo tecnolóxico aforrador de auga, etc.

A concelleira de Medio Ambiente, Noelia Mª Ben, destaca que “o obxectivo desta actividade é sensibilizar e educar ao alumnado sobre a necesidade dun modelo de xestión sostible da auga, xa que fomenta o seu aforro, asegura que a auga devólvese ao medio ambiente coa calidade axeitada e garante o subministro da demanda mediante fontes alternativas de auga”.