O venres 21 de abril o alumnado de 4º da ESO tivemos unha charla organizada pola Universidade da Coruña denominada “O mundo na túa cabeza” onde nos falaron sobre como funciona o noso cerebro.
Ao principio explicáronnos, como introdución, que son as neuronas e como funcionan. As neuronas son as células do noso corpo encargadas de percibir a información do exterior e procesala; son indispensables para o funcionamento do cerebro. Contáronnos que todos tiñamos un gran número delas e, salvo que se padeza unha enfermidade, é imposible quedarse sen elas. De feito canto máis maior sexa unha persoa menos neuronas vai ter, porque van morrendo ao longo do tempo. Polo tanto o importante non é o número senón as conexións que fan entre elas.
Logo pasaron a falarnos de como funciona o cerebro e de como se queda só coas cousas que lle parecen importantes. Para que isto nos quedara claro puxeron varios exemplos. Entre eles, dúas imaxes dunha mesma rúa nas que tiñamos que buscar as diferenzas. Só fomos capaces de notar que desaparecera un coche, porque as outras diferenzas, aínda que parecían evidentes, o noso cerebro non as detectaba. Isto pasaba porque as diferenzas consistían na desaparición de parte dos edificios e o cerebro non se fixa en que poida desaparecer parte dun edificio, xa que non é algo que ocorra na vida real. Sobre isto tamén nos puxeron unha imaxe onde aparecía xente repetida pero tampouco nos dabamos conta polo mesmo, porque na vida real non existe xente repetida.
Despois explicáronnos como nos pode chegar a enganar o noso cerebro se o poñemos ao límite. Para explicar isto mostraron varios exemplos con imaxes nas que aparecían dúas cores iguais, pero nós pensabamos que non eran iguais. Isto sucedía porque nunha había unha sombra, noutra raias de cores por encima... confundindo así o noso cerebro.
Ao principio explicáronnos, como introdución, que son as neuronas e como funcionan. As neuronas son as células do noso corpo encargadas de percibir a información do exterior e procesala; son indispensables para o funcionamento do cerebro. Contáronnos que todos tiñamos un gran número delas e, salvo que se padeza unha enfermidade, é imposible quedarse sen elas. De feito canto máis maior sexa unha persoa menos neuronas vai ter, porque van morrendo ao longo do tempo. Polo tanto o importante non é o número senón as conexións que fan entre elas.
Logo pasaron a falarnos de como funciona o cerebro e de como se queda só coas cousas que lle parecen importantes. Para que isto nos quedara claro puxeron varios exemplos. Entre eles, dúas imaxes dunha mesma rúa nas que tiñamos que buscar as diferenzas. Só fomos capaces de notar que desaparecera un coche, porque as outras diferenzas, aínda que parecían evidentes, o noso cerebro non as detectaba. Isto pasaba porque as diferenzas consistían na desaparición de parte dos edificios e o cerebro non se fixa en que poida desaparecer parte dun edificio, xa que non é algo que ocorra na vida real. Sobre isto tamén nos puxeron unha imaxe onde aparecía xente repetida pero tampouco nos dabamos conta polo mesmo, porque na vida real non existe xente repetida.
Despois explicáronnos como nos pode chegar a enganar o noso cerebro se o poñemos ao límite. Para explicar isto mostraron varios exemplos con imaxes nas que aparecían dúas cores iguais, pero nós pensabamos que non eran iguais. Isto sucedía porque nunha había unha sombra, noutra raias de cores por encima... confundindo así o noso cerebro.
Para acabar contáronnos que cada un percibe a realidade de forma diferente, poñendo o mítico exemplo do vestido, o cal unhas persoas o ven branco e dourado e outras azul e negro, pero en realidade son as mesmas cores e o mesmo vestido.
Antón Expósito Campo, 4º ESO B
Sem comentários:
Enviar um comentário