Mamá, teño medo. Son muller, mamá, e por iso teño medo. Sinto dor, tristeza, rabia e impotencia; porque son muller. Estou farta, mamá, farta de todo o que nos está a pasar, a min e a todas as nosas irmás. Estou farta de que nos fagan sentir inferiores, prescindibles e mesmo utilizables. Estou farta da sensación de noxo e sucidade que me percorre o corpo cada vez que saio á rúa e un, dous o un grupo de homes que se fan chamar persoas me comen cos ollos, me sexualizan e se cren co dereito a opinar sobre o meu corpo. Estou farta do medo a ir soa pola noite. Estou farta da necesidade que sinto de dicirlles a todas as miñas amigas, “avísame cando chegues”, por ser mulleres. Estou farta de que me asignen unha saia rosa e unha cociña e non un balón ou uns pantalóns azuis. Estou farta de que me digan: “ti, perruqueira; el, enxeñeiro”. Estou farta, así comeza todo.
Mamá, teño que contarche algo. Recordas ese rapaz que a miña amiga coñeceu con só dezaseis anos? Si, ese que non che gustaba e que me dixeches que non lle conviña. Seino, non che fixo caso, pero sabes? Di que todo vai ben. Di que a trata ben e que a quere, aínda que ás veces se enfade con ela; que son parvadas, cousas que ela fai mal, que é culpa súa. Cando me fala del queda embobada, di que lle gusta todo del, aínda que lle conteste mal cando a ve con outros homes. O outro día mesmo a empuxou. Ela di que só son celos, que significa que lle importa.
Mamá, estou preocupada. Onte chamoume chorando, dixo que lle pegara unha labazada por levar un vestido curto e que se fora da casa; despois mandoume unha mensaxe dicindo que todo estaba ben, que volvera arrepentido, ela perdoouno.
Agora di que todo está ben, que volveu ser o bo home do principio, que só foi un mal momento, que el tivo moitos problemas de neno. Non sei que pensar, fai semanas que non a vexo, el non lle deixa quedar comigo, di que é só para el.
Mamá, sabes que? Van ter un neno. Ela non estaba segura, ó principio non quería, pero el insistiu. Dixo que era o mellor para a parella. Isto non está ben, estou asustada, confesoume que ese día ela nin sequera quería manter relacións; obrigouna.
Mamá, a cousa empeorou, deulle unha paliza. Mamá… matouna.
Mamá, estou farta, farta disto. Farta de ver como me quedo sen irmás. Farta de que se abuse de nós en todos os sentidos. Farta de que non se nos escoite. Estamos loitando, estamos berrando, queremos ser libres, queremos vivir.
Farta, doída, mais sempre loitadora, de ter que ser eu, quen hoxe fala por ela e por todas as demais que, por ser mulleres, xa non teñen voz.
Leticia de Pedro Martínez - 2º Bach.
Mamá, teño que contarche algo. Recordas ese rapaz que a miña amiga coñeceu con só dezaseis anos? Si, ese que non che gustaba e que me dixeches que non lle conviña. Seino, non che fixo caso, pero sabes? Di que todo vai ben. Di que a trata ben e que a quere, aínda que ás veces se enfade con ela; que son parvadas, cousas que ela fai mal, que é culpa súa. Cando me fala del queda embobada, di que lle gusta todo del, aínda que lle conteste mal cando a ve con outros homes. O outro día mesmo a empuxou. Ela di que só son celos, que significa que lle importa.
Mamá, estou preocupada. Onte chamoume chorando, dixo que lle pegara unha labazada por levar un vestido curto e que se fora da casa; despois mandoume unha mensaxe dicindo que todo estaba ben, que volvera arrepentido, ela perdoouno.
Agora di que todo está ben, que volveu ser o bo home do principio, que só foi un mal momento, que el tivo moitos problemas de neno. Non sei que pensar, fai semanas que non a vexo, el non lle deixa quedar comigo, di que é só para el.
Mamá, sabes que? Van ter un neno. Ela non estaba segura, ó principio non quería, pero el insistiu. Dixo que era o mellor para a parella. Isto non está ben, estou asustada, confesoume que ese día ela nin sequera quería manter relacións; obrigouna.
Mamá, a cousa empeorou, deulle unha paliza. Mamá… matouna.
Mamá, estou farta, farta disto. Farta de ver como me quedo sen irmás. Farta de que se abuse de nós en todos os sentidos. Farta de que non se nos escoite. Estamos loitando, estamos berrando, queremos ser libres, queremos vivir.
Farta, doída, mais sempre loitadora, de ter que ser eu, quen hoxe fala por ela e por todas as demais que, por ser mulleres, xa non teñen voz.
Leticia de Pedro Martínez - 2º Bach.
Sem comentários:
Enviar um comentário